Operatieassistent Claudia - De honderdste blog van operatieassistent Claudia

Mocht jij er sinds het begin bij zijn, laat me dan beginnen met een bedankje. Trouwens ook voor lezers die later ingestapt zijn, maar toch (frequent) de tijd nemen om mijn verhalen en belevenissen te lezen:Dank je wel voor je interesse, reacties, complimenten, scherpe maar gefundeerde kritiek of inbreng voor een nieuw blog!

Het was mij een waar genoegen om de afgelopen jaren mijn hersenspinsels met je te delen! Vandaag kijk ik terug én vooruit. Misschien wel met een dramatische mededeling…

Terug naar 2018

Via mijn teamleider kwam de vraag of ik eens wilde bellen met ‘Floor’. Ze had belangstelling om een platform op poten te zetten voor en door zorgmedewerkers. Of ik daar als ‘schrijvende operatieassistent’ een bijdrage aan wilde leveren… Nou, natuurlijk wilde ik dat! Een verkennend telefoongesprek volgde, waarin we afspraken wat ongeveer de intentie, gewenste toon en verschijningsfrequentie zou zijn. We werden het snel eens. Ik vond het best spannend, want het zou mijn eerste gepubliceerde werk zijn. Toch wilde ik die uitdaging graag aangaan en ik kan je verklappen dat mijn schrijfstijl zich - mede door deze blogs, de bijbehorende deadlines, redactie en het schrijven met een ‘kop & staart’ - verder uitkristalliseerde.

De top 10 meest gelezen blogs

1. Eerste blog van Claudia: Dit gebeurt er ECHT op de OK
2. Claudia blogt: ‘Ze riep zeer paniekerig dat we niet mochten douchen voor het werk’
3. Blogger Claudia - 'De hardste klagers onder ons hebben zich vast het slechtst aan de maatregelen gehouden'
4. Claudia blogt: ‘De katheter werd tegen hem aan gelanceerd, gevolgd door de blaasinhoud’
5. OK-assistente Claudia over een manuele placenta-ingreep: ‘Tijdens elke verkramping sputterde het bloed tussen haar benen’
6. Claudia over ‘populaire’ ingrepen op de OK: ‘Hoe vervelender voor de patiënt, hoe leuker voor ons’
7. Claudia blogt: Strijd tussen de OK-disciplines
8. Claudia over ‘gevonden voorwerpen’ bij gynaecologische ingrepen
9. De ‘kuikentjes’ van de OK. Ofwel: de leerlingen
10. Operatieassistent Claudia over het kletspraatje met patiënten: ‘Als je dingen zegt zonder nadenken kán het flink mis gaan’

Leuk om te zien dat mijn eerste blog ook het meest gelezen is! In mijn ogen komt dat deels doordat ik er vaak naar verwijs met een hyperlink. Bijvoorbeeld als ik over de diverse functies van operatieassistenten spreek.

Over de andere blogs in de lijst zal ik in het kort nog wat vertellen.

Niet douchen

Ik denk dat de situatie waarover dit blog gaat, één van mijn favorieten is. Niet op het moment zelf, dat was superongemakkelijk, maar wel achteraf gezien. Mijn betrokken collega en ik roepen nog steeds regelmatig veelbetekenend ‘partikels’ tegen elkaar, in allerlei situaties waarin kleine deeltjes een rol (kunnen) spelen. Op het werk én wanneer we elkaar privé spreken.

Mondkapjes

De covid-crisis had ook grote impact op mijn blogs. Omdat ik zelf niet op de afdelingen werd ingezet worstelde ik een tijdje met ‘waar ik toch over moest schrijven’ in de eerste golf. Doorgaan in de ‘luchtige en licht-humoristische stijl’ die ik voor Floor-blog gebruik voelde ongepast. Dus ik interviewde een paar gastbloggers over hun ervaring op de covid- afdeling. Maar het frustreerde me ook enorm hoeveel weerstand er in de samenleving was tegen het dragen van mondkapjes. Wij op de OK werken altijd met zo’n ding op onze neus en er is (voor zover ik weet) nog nooit iemand omgevallen als gevolg van ‘lucht tekort’ op de OK.

Nat pak

Als je denkt dat ik zomaar klakkeloos over allerlei collega’s schrijf vergis je je… Voor dit blog heb ik écht wel toestemming gevraagd aan de collega die het overkwam. Gelukkig zag diegene er de humor ook van in en mocht ik het met ‘de wereld’ delen.

Gynaecologische rampspoed

Het lijkt me vreselijk, bevallen… Als je - nadat je in uren vol pijn - een kind op de wereld hebt gezet ook nog eens naar de OK moet, heb je dubbel pech in mijn ogen. Ja ik weet het ‘je krijgt veel terug’ voor zo’n beproeving, toch moet ik er niet aan denken ? Gelukkig was het voor de dame in dit blog vlot geregeld op de OK.  

De leukste operaties

Krachtiger dan in de titel van het blog op nummer 6 kan ik het niet samenvatten: ‘Hoe vervelender voor de patiënt, hoe leuker voor ons’. Bijna niemand wil geopereerd worden (enkele patiënten die voor een plastische ingreep komen daargelaten), maar in sommige gevallen heb je extreme pech. Zeldzame of ingewikkelde operaties zijn aan onze kant van de tafel - ernaast - toch erg gewild! Lees je mee waarom?

Verschillen op de OK

Er spelen soms tegenstrijdige belangen op de OK. De anesthesie wil het één, de chirurgie wil wat anders. Ik vertelde over de ‘Strijd tussen de OK-disciplines’. In sommige ziekenhuizen gaat het er betrekkelijk hard aan toe, tot in de koffiekamer. In mijn ogen is dat nergens voor nodig en is collegialiteit veel belangrijker dan de verschillen die er spelen. Wat denk jij?

Gevonden voorwerpen

Er waren een paar blogs waar commotie over ontstond… Dit was er één van. Iemand stuurde een ingezonden brief, waar ik zowel persoonlijk als in een ander blog op heb gereageerd. Welke die andere blogs waren? Dat hou ik liever voor me ? anders rakel ik weer teveel op!

Kletsen

Dat het niet altijd makkelijk is om te praten met iemand die gespannen is of op een andere manier emotioneel, dat snap ik hartstikke goed. Toch zijn ‘begrijpen’ en er adequaat op ingaan iets totaal anders…  Door ervaring leer je.

Leerlingen

Voor de oplettende lezer: ik draai hier de top 9 en top 10 blogs om. Omdat ik als laatste wil vertellen over mijn nieuwe rol: sinds januari 2021 ben ik er enkel nog voor de leerlingen, in mijn rol als praktijkopleider. Ik hou per leerling in de gaten houden of alles loopt zoals het hoort, of de leerling op school en in de praktijk functioneert, of het lekker loopt met de werkbegeleiders, etc. Daar horen veel taken bij, zoals stages regelen, voortgangs- en beoordelingsgesprekken plannen en voeren, verslagen lezen en beoordelen, intercollegiaal contact onderhouden. Daarnaast krijg ik nog allerlei andere taken toebedeeld, zoals de scholingen voor de afdeling organiseren. Ik sta dus zelf niet meer op de OK. Lange tijd had ik zat om over te praten, in de notities op mijn telefoon stonden veel ‘hier wil ik het over hebben’ verhalen en kwamen er nog geregeld leuke anekdotes ‘tot mij’ in de koffiekamer. Zodoende bleef er genoeg om over te schrijven. Op dit moment heb ik het gevoel dat de bron wat is opgedroogd. Daarnaast wil ik heel graag meer vaart maken bij het schrijven van mijn tweede roman en daarom heb ik besloten om te stoppen met deze tweewekelijkse blogs bij FloorZorgt.

Stoppen, waarom dat?

Sorry, die kwam misschien even als een klap in je gezicht binnen? Had je het zien aankomen? Het zit zo: ik wil me, naast het werk in het ziekenhuis, graag richten op mijn coachbedrijf en het schrijven zoals ik hierboven al aangaf. Er blijft op dit moment te weinig vrije tijd over om dat werkelijk te kunnen doen. Dan moet je keuzes maken… Ik kan niet alle ballen in de lucht houden.

In oktober 2021 kwam mijn debuutroman ‘Een leven op wielen’ uit en de verkoop gaat goed. Ik krijg mooie recensies en de tweede druk is in juni 2022 uitgekomen. In september verschijnt er nieuw werk van mijn hand. Samen met het Schrijverscollectief A t/m Z heb ik een boek geschreven, waarover je hier meer kan lezen. Nu is het mijn wens om verder te gaan met nieuw ‘eigen’ materiaal.

En hoe nu verder?

Betekent het stoppen bij Floor dat je hier niks meer van mijn hand voor ogen kan krijgen? Nee! Natuurlijk niet... Ik wil bést een gastblog schrijven. Als coach en als ‘partner van een dwarsleet’ kom ik met kwesties in aanraking die ook voor zorgmedewerkers herkenbaar zijn. Maar het zal minder frequent - en een tikje anders -  worden dan je nu van me gewend bent. Lees bijvoorbeeld dit blog maar eens terug. Bij Zettje over het leven schrijf ik elke maand een gastblog én in Dwarslaesie Magazine verschijnen ook geregeld artikelen van mij. En… Als je ‘Een leven op wielen’ koopt, heb je 488 pagina’s leesvoer, daar kan je theoretisch een poos mee vooruit. In praktijk hoor ik echter dat mensen het niet weg kunnen leggen en er vlot doorheen razen.