Claudia blogt: Patiënten waar niks mis mee is...

Je komt van alles tegen op de OK, dat weten jullie ondertussen al. In veel gevallen zijn mensen (ernstig) ziek, in sommige gevallen redden we levens, soms verlichten we pijn en ongemak, maar er zijn ook patiënten die niet werkelijk iets mankeren.

Plastische chirurgie?

Nu verwacht ik dat jullie direct aan plastische chirurgie denken, want het algemene beeld in de samenleving is dat plastische chirurgie voornamelijk iets is voor gezonde mensen waar fysiek niks mis mee is… (Over oordelen rondom bovenkamers en wat daar volgens sommigen aan mankeert als je ‘jezelf laat verbouwen’ waag ik me niet.) ?

Pas toen ik als OK-assistent aan het werk ging, kwam ik erachter dat er bij de plastisch chirurg op het programma veel meer ingrepen gepland worden die wel degelijk met pijn, ziekte en ongemak te maken hebben dan er in de regel wordt gedacht.

Handchirurgie

In veel gevallen is de plastisch chirurg degene die handen opereert. Orthopeden en algemeen chirurgen snijden nog wel eens iets ‘simpels’ weg (een ganglion of een kleine botwoekering o.i.d.), maar voor het fijnere werk kom je bij de plastisch chirurg terecht. Allerlei pols- en hand trauma’s - zoals fracturen, vergroeiingen en verwondingen aan pezen - worden door deze specialisten hersteld, met loepbrillen en/of microscopen. Verder doen ze ‘bij de plastisch’ ook andere reconstructie chirurgie, na (borst)kanker of brandwonden en opereren zij eigenlijk alles in het gezicht.

Weg vooroordeel

Gooi dat vooroordeel dus maar bij het grofvuil wat mij betreft. Maar welke patiëntencategorie laat zich dan opereren ‘zonder dat er iets mis is’? Mannen… Specifiek gezegd: mannen die ervoor hebben gekozen zich te laten steriliseren en dan tóch nog een kindje willen verwekken. Vaak vanwege ‘een tweede leg’ dat moet ik eerlijk bekennen.

Vis a vis

Ken je de Netflix-serie Vis a vis? De ingreep voor de refertilisatie na een ‘knipje’ bij de man heet bijna hetzelfde: de vaso-vaso in bondig vakjargon, oftewel een vaso-vasostomie, uitgevoerd door de uroloog.

Waar de sterilisatie zelf een poliklinische simpele ingreep is, gaat het bij de vaso-vaso om het betere priegelwerk. Beide uiteinden van de doorgesneden zaadleiders moeten opgezocht worden en minuscuul aan elkaar gezet. Stel je voor dat je een gekookte holle spaghetti-sliert weer zo aan elkaar moet zetten dat er vocht doorheen kan… Juist.. Dat gepriegel.

Vaso-vaso-vaso-vaso

Persoonlijk vind ik er wel wat van, een sterilisatie laten opheffen - vaak op kosten van de zorgverzekeraar… Ik betaal dus mee denk ik dan. Laat vooral duidelijk zijn dat ik nooit een kinderwens heb gehad. Mijn oordeel hierin telt niet echt, daarvan ben ik me bewust. Ik kan me ook goed voorstellen dat er situaties zijn waarin het super fijn is dat zoiets mogelijk is.

Maar één van onze urologen vertelde eens dat hij bij dezelfde man twee keer een sterilisatie had gedaan; dus de vaso-vaso weer ongedaan had gemaakt door een nieuwe sterilisatie… EN bij diezelfde man een paar jaar later opnieuw een vaso-vaso uitvoerde. Ieder zijn ding, maar dat gaat me wat te ver hoor! Als je niet zeker van je zaak bent zijn er ook minder ingrijpende voorbehoedsmiddelen te koop.

Vrijwillig

Hoewel dit type ingreep - neem ik aan - vrijwillig plaatsvindt (ik stel me ineens voor dat er een Kenau met tikkende eierstokken naast de patiënt komt staan met deegroller in de ene hand en de andere demonstratief in haar zij gedrukt) willen de heren in kwestie meestal algehele narcose en geen ruggenprik. Zou dat liggen aan de duur van de ingreep (een vaso-vaso duurt vaak wel een uur of twee) of zou er wat anders spelen? ?