Operatieassistent Claudia - Gekke anekdotes rondom operatieassistent zijn

In mijn vorige blog vertelde ik al dat ik weleens bekenden tegenkom op de OK. Wat er echter vanuit ‘beroepsdeformatie’ ook speelt is dat je ‘te veel weet’ van dingen die er allemaal kunnen gebeuren in de medische hoek.

Bevallingsverhalen

Met vriendinnen die recent bevallen zijn heb ik (ja… zelfs als ‘niet-moeder’ zijnde) toch snel diepere gesprekken over de bevalling. Toen een vriendin bijvoorbeeld vertelde dat ‘het laatste stuk heel snel ging’ keek ik haar direct bezorgd aan. ‘Ja, er moest wel wat gehecht worden na afloop,’ vertelde ze lachend. Aan mijn blik kon ze al zien dat ik een vermoeden had van de schade die zoiets kan berokkenen. Veel van de spoedingrepen waar we voor worden opgeroepen zijn bevalling-gerelateerd, dus ik heb heel wat voorbij zien komen. Dat daardoor je blik ook verkleurd raakt bewees een collega van mij eens door te roepen ‘dat alle thuisbevallingen verboden zouden moeten worden.’ Ik hielp hem eraan herinneren dat AL die bevallingen die complicatieloos en probleemloos verlopen niet bij ons terecht komen, dus dat wij altijd alleen maar de ellende zien en niet de casussen die goed gaan…

Verbastering

In vorige blogs heb je al heel wat OK-taal voorbij horen komen, maar ik heb er nog eentje die ik supergrappig vind. Je kent vast wel de ‘nu even niet’ reclame van cup-a-soup. Eén van mijn collega’s zei, toen we rond 16.00 uur een rectale pijnstiller moesten geven aan een klein kindje: ‘Doe mij maar een vier uur suppie’ (voor de medische ‘leken’ vanwege de vorm van een zetpil worden die ook wel een sub genoemd, naar de onderzeeboot, een submarine).

Eigengereide patiënten 

Ik heb al eens verteld over een patiënt die niet meer geopereerd wilde worden en doodleuk wegliep… Nu blijkt dat er vaker patiënten zijn met een duidelijke mening of sterke voorkeur. Van een collega in een academisch ziekenhuis hoorde ik dat een patiënt met plexus (verdoofde arm) en al naar de afdeling was teruggebracht toen die hoorde dat er een AIOS (arts in opleiding tot specialist) zou opereren. Diegene wilde pertinent door een gediplomeerde specialist geholpen worden (ook al mogen specialisten in opleiding aan het eind van hun traject van 15 jaar studeren écht veel zelfstandig doen en is er altijd een specialist die kan inspringen mochten er calamiteiten optreden) en was niet op andere gedachten te brengen. Waarom er niet werd uitgesteld of geswitcht van operateur is mij niet bekend, maar volledig voorbereid voor OK vertrok die patiënt tóch weer van de operatie-afdeling. Hoeveel hinder heb je dan van je klachten, vroeg ik me af toen ik het verhaal hoorde. Zeker met de wachtlijsten van tegenwoordig ben je als patiënt al lang blij om te worden geholpen lijkt me. Maar ja, je weet nooit wat erachter zit. Misschien had die patiënt (broodje aap) verhalen over medische missers gehoord en geloofde diegene daar te zeer in om het te durven proberen met een specialist in opleiding. Ik zou willen zeggen: zonder oefening kan niemand een vak leren, ook een dokter niet.