'Verpleegkundigen hebben dit vak niet gekozen om uitgescholden en bedreigd te worden'

Ook in het ziekenhuis komt het vaker voor. We hebben geleerd om hier mee om te gaan. We hebben interessante filmpjes moeten bekijken, een E-learning gemaakt en lacherige rollenspellen moeten oefenen met collega's. We hebben geoefend om kalm te blijven, om rustig te praten. Je gezichtsuitdrukking moet natuurlijk passen bij je kalme houding, ook al kook je van binnen. Dat laatste heeft bij mij nog wat oefening nodig. Je moet niet in discussie gaan, deels begrip tonen, opmerkingen negeren, bij de kern blijven. Ook als iemand je naar het leven staat.

Wat vooral erg belangrijk is: leer het nummer van de beveiliging uit je hoofd! Verpleegkundigen hebben dit vak niet gekozen om uitgescholden en bedreigd te worden. Daar is ook geen enkel excuus voor. Wij zorgen vol overgave voor een zieke patiënt en doen hiervoor ons stinkende best. Vaak ten koste van onszelf. We rennen vaak heen en weer met een lege maag en een volle blaas, omdat onze prioriteit bij onze patiënten ligt. We houden gedurende een dienst tien ballen in de lucht.

En toch denken sommige mensen het recht te hebben agressief te doen tegen zorgverleners. Hoe goed je theoretisch ook bent voorbereid op elke vorm van agressie: niet iedereen is er in de praktijk altijd klaar voor. En het is soms improviseren. Daar sta je dan, als net gediplomeerde twintigjarige. Tegenover een geagiteerde meute die de bezoekregels verkeerd begrepen heeft. Die niet antwoorden als je zegt dat het bezoekuur al eventjes voorbij is. Sterker nog, er komt nog wat bezoek aan. Ze vertellen je dat ze het niet eens zijn met de zorg of de behandeling en dat vader NU uit bed moet.

Je probeert je zelfverzekerde houding aan te nemen, die je zo goed geoefend hebt tijdens de rollenspellen. Vreemd genoeg lijkt dit alleen maar averechts te werken, en je krijgt allerlei vreselijke termen en verwensingen naar je hoofd geslingerd. Het antwoord op jouw goede bedoelingen.

Ik begrijp heel goed dat mensen in emoties over hun grens kunnen gaan, maar geweld naar hulpverleners is in geen geval goed te praten. Is de oorzaak dan vervaging van normen en waarden, lak hebben aan de regels, of een combinatie hiervan? We komen er niet met alleen een rollenspel of het maken van een toets. We streven naar een veilige zorgomgeving voor de patiënt, maar een veilige werkomgeving voor de verpleegkundige is hierin nog belangrijker.

Zoals ze in de spotjes op televisie zeggen: 'Van hulpverleners blijf je af'.

En zo is het!

Danielle van Caspel, verpleegkundige HMC Antoniushove ziekenhuis