‘Ze heft haar arm om mij te gaan slaan’: mijn ervaring met onbegrepen gedrag in het verpleeghuis

‘Lelijk varken! Je bent een luie flikker!’ Het is een willekeurige ochtend op de afdeling als deze woorden al naar mijn hoofd worden geslingerd. Mijn ene arm wordt in een houdgreep vastgehouden door de cliënt die ik verzorg. In mijn andere arm staat een rode streep omdat ze hier al eerder haar nagels in heeft gezet.

Waarom wil je me slaan?

Ondanks de rust die ik heb bewaard tijdens de zorg, is ze ergens overprikkeld door geraakt. Ze heft haar arm op in een poging mij te slaan. Ik stop en kijk haar recht in de ogen als ik vraag: ‘Waarom wil je me nu slaan?’ Even zie ik een soort twijfel in haar ogen. Daarna ze begint te huilen. ‘Ik weet het ook niet meer.’

Schelden, slaan, haren trekken

Omdat ik werk met ouderen die in een vergevorderd stadium zijn van hun dementie, is er vaak sprake van bijkomende gedragsproblematiek. In iedere dienst word ik wel een keer uitgescholden, op mijn handen of armen geslagen, wordt er een poging gedaan om mij te schoppen of trekt iemand aan mijn haren.

Onmacht

In het begin vond ik dat moeilijk en heb ik getwijfeld of dit wel de juiste doelgroep is voor mij. Toch leer je ermee omgaan. Je weet dat het niet persoonlijk op jou is gericht en dat het - in deze gevallen - voortkomt uit onmacht. Als je jezelf niet meer op een andere manier kunt uiten en je vaak volledig afhankelijk bent van zorg maar dit niet begrijpt, wat moet je dan? Juist, dan ga je in de overleefmodus en sla je van je af.

Vergevorderd

Bovendien is het al langer bekend dat door de afschaffing van de verzorgingshuizen mensen (gedwongen) langer thuis blijven wonen. Dus ook ouderen met dementie. Hierdoor duurt het vaak langer voor ze worden opgenomen, waardoor ze al heel vergevorderd zijn in hun dementie. Met alle bijkomende problematiek van dien.

Toch met plezier

Dat dit zo vaak gebeurt, wil niet zeggen dat ik het altijd leuk vind. Natuurlijk hoor ik veel liever dat iemand zegt: ‘Bedankt zuster’. Of zijn er diensten dat ik er minder goed mee om kan gaan. Maar toch overschaduwen de bijzondere en mooie momenten altijd weer die vormen van agressie, waardoor ik nog steeds met plezier naar mijn werk ga.

Binnenkort volgt een blogje met dingen die mij helpen om te gaan met agressieve cliënten, wie weet heb je er iets aan.

Lees ook:

Ouderenzorg saai? Nee hoor! Vijf gouden momentjes.

Fixeren mag niet, maar wat moet je dan?