Ömer is een mannelijke verloskundige: ‘Je staat altijd met 3-0 achter’

Loop je vaak tegen vooroordelen aan?

‘Natuurlijk. In totaal werken er in Nederland ongeveer vijftig mannelijke verloskundigen tegenover ruim drieduizend vrouwelijke. Het beeld heerst dat een verloskundige altijd een vrouw moet zijn. Zowel de zwangere vrouwen als vrouwelijke collega’s hebben tijd nodig om in te zien dat jij het als man ook kan.

Zo had ik in het eerste jaar van mijn studie een verloskundige die me vertelde dat ik “maar gewoon iets anders moest gaan zoeken” omdat ik dit als man nooit zou kunnen. Ik snap ook dat het gevoelig ligt om als zwangere vrouw heel expliciet over de vagina te praten met een man. En een man die met een vrouw zoiets intiems als een bevalling beleeft: dat wordt al snel als lastig ervaren.’  

Hebben dit soort vooroordelen ooit grote gevolgen gehad?

'Ik werd ooit ontslagen omdat sommige vrouwen het toch lastig vonden dat ik als man in deze positie fungeerde: niet alleen de zwangere vrouwen, maar ook de vrouwelijke collega’s. De angst om de praktijk in diskrediet te brengen was te groot. Het was op dat moment dat ik dacht: ik ga heel verloskundig Nederland een poepie laten ruiken: ik kan dit als man. 

'Opgeven zat er voor mij niet in'

Ik heb ontzettend hard gevochten om alle discriminatie tegen te gaan. Hoe vaak me ook verteld werd dat ik maar beter op kon geven: ik wist dat opgeven er voor mij niet in zat. En het is me gelukt, ik heb samen met mijn collega Ellen een mooie praktijk in Amsterdam. Het mooiste moment was toen Beatrijs Smulders, één van Nederlands meest bekende verloskundigen, mij interviewde met vragen over mijn aanpak. Dat was het moment waarop ik echt voelde dat ik het gehaald had.’  

Hoe haal jij eventuele twijfels of vooroordelen bij zwangere dames weg?

‘Veel vrouwen hebben toch hun twijfels en dat maakt ze vaak erg aftastend. Je staat altijd met 3-0 achter. Elke keer is het weer mijn doel om deze argwaan en angst om te toveren naar gelijkstand en uiteindelijk het winnen van een hart. Het is aan mij de taak om de zwangere gerust te stellen, te laten zien dat ik professioneel ben, weet wat ik doe en haar het gevoel te geven dat ze veilig bij me is. De eerste kennismaking tackelt al negentig procent van de vooroordelen.’ 

En hoe zit het met de aanstaande vaders? Levert dat ooit lastige situaties op?

‘Er zijn genoeg echtparen geweest die mij er pertinent niet bij wilden hebben: simpelweg omdat ik een man ben. Maar soms kan het niet anders: we hebben met z’n tweeën avonddienst en als mijn collega met een andere bevalling bezig is, ben ik de aangewezen persoon.

Zo kreeg ik een keer een telefoontje van een man wiens vrouw met spoed hulp nodig had. Maar wat ik ook zei; ik mocht er als man niet naar toe. Gezien we geen andere mogelijkheden hadden en zijn vrouw in een pijnlijke situatie zat, ging ik op zoek naar de kern van het probleem: de man was moslim en dit maakte het in zijn ogen onmogelijk om een andere man bij de bevalling te hebben.

'Zijn vrouw wilde niet dat een vreemde man haar zo zag'