Een artikel uit Persoonlijk
'De impact voor de ouders is enorm. Dat zie ik aan alles'
Deze blog van ambulanceverpleegkundige John heb ik met een knoop in m'n maag gelezen. Er komt een melding binnen voor een overplaatsing van een pasgeboren baby en de ouders. Er zijn grote zorgen over de gezondheid van de baby. "Gevreesd word voor het ergste."
Je weet hoe laat je begint, maar nooit wanneer je klaar bent.
Ook dat is ambulancezorg. Dus, als de porto om 06.00 uur in de nachtdienst gaat voor een overplaatsing, een zucht. Nee hè, niet nu. Dat wordt overwerken.
Dan lees ik de bijzonderheden van de melding.
We gaan een mw. overplaatsen die afgelopen uren een kindje heeft gekregen. Het kindje wordt ook overgeplaatst en natuurlijk blijft de moeder zo dicht mogelijk bij haar pasgeborene.
Als ik verder lees, verneem ik de reden van de overplaatsingen. Er zijn ernstige zorgen omtrent de gezondheidstoestand van het kindje. Een team is al een tijd doende om het kindje te stabiliseren.
Mijn zucht is volledig verdwenen.
Op de afdeling worden we opgevangen door de collega's die het kindje gaan overplaatsen. Ze verontschuldigen zich voor het tijdstip. Dat wuif ik direct weg. Wij zijn er nu voor de ouders in deze moeilijke uren. Ze praten ons alvast bij.
Onder begeleiding van een specialistisch team vertrekt de ambulance met het kindje naar het ontvangende ziekenhuis.
Wij hebben inmiddels moeder en vader aan boord.
De impact voor de ouders is enorm. Dat zie ik aan alles.
De zorgen zijn groot. Gevreesd word voor het ergste.
De ambulance met blauw zwaailicht aan rijd voor ons. Op enige afstand volgen we. Zorgen dat de ambulance voor ons in zicht blijft. Zicht op hetgeen hun kostbaarste goed aan boord heeft. Ik ondersteun de ouders waar behoefte aan is.
Op de ontvangende afdeling kunnen de ouders er direct bij zijn. Zien wat er gebeurt en nabijheid is zo belangrijk.
Ik geef ze twee traumabeertjes. Eén voor hun pasgeboren en één voor hun andere kindje thuis. Mijn gevoel en idee hierbij is dat deze beertjes straks een verbindende factor kunnen vormen. Dat spreek ik niet uit, maar komt in mijn gedachten voorbij.
Een dag later verneem ik het bericht van het overlijden van de pasgeborene. Mijn gedachten van medeleven gaan uit naar de ouders en familie.
Intens verdrietig. Deze inzet heeft ook op mij en mijn collega indruk gemaakt. Het kost me enige tijd om het los te laten. Spreek op een later moment nog de collega van de andere ambulance.
Zomaar een melding, een zucht, gevolgd door impactvolle ambulancezorg. Waar het accent lag in er zijn als mens voor mensen in hun donkerste uren.
Ambulancezorg, elke dag anders, elke dag zorg.
John
Meer Ambulancezorg ook op:
Insta: ambulanceverpl_in_praktijk
Dit is John:
Mijn naam is John Joosten. Werkzaam als Ambulanceverpleegkundige en Rapid Responder, praktijkbegeleider bij Ambulancezorg Limburg Noord en social media Ambulancezorg. Geregeld neem ik je in mijn blogs mee in de wereld van Ambulancezorg. Mijn visie: Behandel je patiënt en naaste zoals jezelf ook behandeld zou willen worden. Volg mij op Facebook: Ambulanceverpleegkundige in praktijk en op LinkedIn.
Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!
Reageren op dit bericht?
Om te kunnen reageren op dit bericht moet je ingelogd zijn. Klik hier om in te loggen.