'Belangrijk is dat patiënt en familie 100% achter de gemaakte keuze staan'

Welkom bij een nieuwe blog uit de ambulancepraktijk.

Vandaag, terwijl ik deze blog publiceer, verleende ik met mijn collega hulp bij een ernstig ongeval. Ik besefte me nadien hoeveel medische-, brandweer- en politiezorg voor handen was. Gewoon beschikbaar met alle middelen die je maar kan bedenken. Dat staat in schril contrast met hoe in conflictgebieden elders in wereld collega-hulpverleners hun werk moeten doen. Voor welke onmogelijke opgaven zij staan. Ik kan me amper voorstellen wat dat betekent. Ik heb er zorgen over.

Valkuil Zodra je contact maakt met de zorgvrager en je de patiënt voor je ziet, schiet vaak de gedachte door me heen van dit wordt “wel of geen vervoer”. Het gebeurt gewoon onbewust. Besef dat dit gegeven ook meteen een valkuil kan zijn. Het gevaar zit erin dat je argumenten die passen bij de eerste ingeving een hogere waarde toekent c.q. zwaarder laat wegen. Blijft altijd opties openhouden.

Ik neem je weer mee in de volgende casuïstiek. Een meneer is gevallen, heeft een hoofdwond, zit onder het bloed en ligt nog op de grond bij aankomst. Hij is niet buiten bewustzijn geweest. De familie is inmiddels aanwezig. Het idee van vervoer schiet door me heen. De thuiszorg, die ook ter plaatse is, drukt een handdoek op de hoofdwond. Meneer is goed aanspreekbaar.

Na het eerste ABC-onderzoek en controle van de halswervels mobiliseren we meneer. Als hij op een stoel zit, krijg ik ook een beter beeld. Op het hoofd zit een hematoom (bloeduitstorting) dat nu niet meer actief bloedt. Bij het ABC-onderzoek zijn geen bijzonderheden. In de disability (bewustzijn) is meneer goed aanspreekbaar. Hij weet waarom dat hij gevallen is: zijn wandelstok is achter de verwarming blijven hangen. Echter, lukte het niet om zelfstandig overeind te komen. Het neurologisch onderzoek levert geen bijzonderheden op.

In het top-teen onderzoek is er behalve het genoemde schedelhematoom geen letsel waar te nemen. De motoriek is zoals voorheen en meneer kan zelfstandig met zijn rollator lopen. Ik maak zijn gezicht en de huid rondom de wond zoveel mogelijk schoon. Het wondje wat uiteindelijk nog zichtbaar is, is niet iets wat gehecht moet worden. De wond is droog. Ik leg wel nog een verband aan ter ondersteuning. De voorgeschiedenis van deze 93-jarige meneer is lang. Uiteraard gebruikt hij ook bloedverdunners. De gezondheid is broos te noemen als ik meneer zo zie. Hij zit in zijn stoel en is goed helder en georiënteerd in triplo.  Wat nu verder? Protocollair gezien is een CT-scan van het hoofd geïndiceerd, gezien de verwonding en gebruik van antistolling. Echter, gezien de voorgeschiedenis van meneer vraag ik mij af of de uitkomst van een CT-scan iets gaat veranderen aan het beleid. Ik besluit het gesprek aan te gaan met meneer en de familie. Wat gaan we doen? Omdat de bewustzijnsstatus op dit moment gunstig is, kan meneer ook zelf zijn voorkeur kenbaar maken.

Ik bespreek wat er nog zou kunnen gebeuren. De eventuele bloeding in de hersenen. En mocht er sprake zijn van een bloeding in de hersenen dan is de volgende grote vraag of de anesthesist deze meneer nog veilig narcose kan geven en de neurochirurg mogelijkheden voor operatie ziet, indien het operabel is. Ik hou wel zeker de optie open om naar het ziekenhuis te gaan, als de familie deze keuze maakt. Meneer geeft aan dat hij eigenlijk niet meer naar het ziekenhuis wil. De familie steunt hem daarin.

Belangrijk is dat patiënt en familie 100% achter de gemaakte keuze staan. Met de huisarts van dienst bespreek ik de situatie. Hij kan zich volledig vinden in het voorgestelde beleid. Er mag laagdrempelig contact worden gezocht met de HAP als de situatie verandert. Zo veranderde de eerste gedachte van “vervoer” in een eerste hulp ter plaatse. Ik kijk tevreden terug op deze hulpverlening en Shared Decision Making, als ik meneer met inmiddels een kopje thee zie zitten met de familie.

Ambulancezorg, elke dag anders, elke dag zorg.

Meer ambulancezorg ook op Facebook: Ambulanceverpleegkundige in praktijk en Instagram: ambulanceverpl_in_praktijk.

John.