Verpleegkundige Anne - 'Er volgt een kreet die door merg en been gaat, en dan komen er tranen, veel tranen...'

anne-redhead

Verpleegkundige Anne ontmoette op haar afdeling een vrouw waarmee ze veel overeenkomsten had. Echter is de situatie van de jonge vrouw vreselijk mis en heeft nog geen van de artsen dit aan de vrouw vertelt...

Ik start mijn dagdienst en ik loop een van 'mijn' patiëntenkamers op. Ik doe het gordijn een stukje aan de kant zodat ik allebei mijn patiënten kan begroeten. Maar voordat ik het gordijn helemaal aan de kant heb word ik begroet met een big smile. 'Goedemorgen! Zo.... Jij hebt even mooi haar!' Ze geeft er een knipoog achter aan. 

'Nou zo word ik niet elke dag begroet hoor, maar jij hebt ook erg mooi haar!' Een redhead-momentje. Niet vaak tref ik een patiënt met een bos rood haar. Hoe leuk! We grappen nog wat verder over onze haarkleur.

Maar de lol is helaas gauw verdwenen. Ze roept om een braakzakje. Ze heeft ongelofelijk veel pijn. Ze weet al dat ze kanker heeft. Maar nu opgenomen met een pijn die nog niet te verklaren is. Bizar. We zijn even oud. Zij in een bed, ziek. Ik naast het bed, gezond. Allebei moeder. Allebei volop in het leven. 

De kanker heeft nog geen duidelijke focus maar de pijn wordt erger. Onderzoeken en pijnstilling volgen. Het is mis. Vreselijk mis. Maar er wordt nog geen duidelijke taal tegen haar gesproken. Verschillende artsen passeren haar bed, maar het wordt niet uitgesproken hoe mis het met haar is. Zij heeft hoop. Ze wil knokken. Het raakt me. Meer dan ooit. Ik voel frustratie: hoe moet ik dit nu aanpakken?

 

In mijn pauzes spreek ik met mijn collega's. Ik doe mijn verhaal en uit mijn frustraties. Ik vraag hun mening en gedachten. Ik raap alles bij elkaar en bel de oncoloog. Ik vraag of ze langs wil komen. In de artsenkamer doe ik mijn verhaal. Mijn tranen doen mee. Ik uit mijn onmacht. Waarom weet deze vrouw haar situatie nog niet? Het lijkt wel of niemand haar dit vonnis wil vertellen wil. De oncoloog hoort mij. Ze stelt mij een vraag die ik beantwoord met: 'Ze moet de waarheid weten.'

Samen gaan we richting het bed van deze rode topper. Haar partner is erbij. We pakken stoelen en gaan aan haar bed zitten. De arts schets de uitkomst van de laatste onderzoeken en dan volgt de zin: 'Je zult niet lang leven.' Een moker in het gezicht van beide. Ongeloof, tranen. 'Wat is niet lang? 10 jaar? Of langer met chemo?' De oncoloog beantwoord dat mét chemotherapie 2 jaar al ambitieus is.

Er volgt een kreet die door merg en been gaat, en dan komen er tranen, veel tranen... Ik slik de mijne weg. Wat voelt dit oneerlijk. Moeder van jonge kinderen en geen toekomst meer. De verliezer is al bekend, nog voordat het gevecht kan beginnen.

Ze stopt met huilen en kijkt de oncoloog aan. 'Ik zal vechten. Ik ga bewijzen dat je ernaast zit.' Het gesprek wordt afgerond. Ik loop mee met de oncoloog en ik bedank haar. Ze hoopt dat er vandaag een plek vrij komt op de afdeling oncologie. We praten nog wat na. Het doet veel met haar. Wat een moed om zo'n boodschap over te brengen.

Terug naar de rode knokker. Ze bedankt me. Ze zijn beide op een, voor mij, vreemde manier opgelucht. Lichtelijk verward kijk ik ze aan. Hoe? Hoe dan? Ze kijkt me aan: 'Hoe beroerd het ook is, we hebben antwoord.' 

Niet veel later breng ik haar naar de oncologie afdeling. Daar gaat ze; als een echte redhead haar gevecht tegemoet.

anne-blogger

Dit is Anne:

Ik ben Anne en ik ben verpleegkundige in het St Jansdal ziekenhuis in Gelderland. Ik werk op de afdeling chirurgie en zie daar verschillende specialismen, zoals gastro-enterale chirurgie, MDL, gynaecologie en urologie voorbijkomen. Ik houd van deze diversiteit, omdat je flink wat kennis in huis moet hebben en elke dag bijleert. Ooit begonnen als kok. Na de opleidingen Verzorgende IG en medewerker maatschappelijke zorg heb ik in het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein een interne opleiding tot verpleegkundige gedaan. Daar heb ik verschillende afdelingen gezien en ben ik afgestudeerd op de hematologie. In mijn vrije tijd ben ik druk met mijn gezellige tweeling, reis ik graag en heb ik samen met mijn man een liefde voor Texel.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar! 

You have already unliked it!