Verpleegkundige Anne: 'Dit keer staan wij om haar heen, want familie is er niet'

8 feb, 2021

Soms gebeurt dat wel eens, dat een patiënt in de terminale palliatieve setting komt. Soms krijgt de patiënt dan een korte opleving en uiteindelijk overlijdt hij of zij. Laatst maakte verpleegkundige Anne echter iets heel anders mee.

Deze patiënt was een zorgmijder en is thuis in een ermbarmelijke situatie gevonden. Toch ingestuurd en nu bij ons stervende. De eerste dagen reageerde ze nog wel op vragen, maar later werd dit minder. Dat zien we vaak. Het lichaam is aan het sterven.

In mijn nachtdiensten werd ze zwakker, en zelfs zodanig dat ze haar slijm niet kon ophoesten. Ik probeer het uitzuigen, als dit kan, altijd uit te stellen, maar nu moest ik haar toch even uitzuigen met het uitzuigapparaat. Het gaf haar verlichting. We boden haar comfort door haar te verzorgen, wisselliggingen te geven en morfine tegen de pijn toe te dienen. Tijdens het draaien ging het moeizaam. Ook dit kan weer een teken van het sterven zijn. Ze ziet er slecht uit. Hoe lang zal dit nog gaan? Dit keer staan wij om haar heen, want familie is er niet. Na twee vrije dagen was ik benieuwd hoe het met haar ging en of ze er nog was. Zou ze nog leven?

Bij de overdracht zat ik vervolgens echt met mijn oren te klapperen. Ze sprak weer en wilde zelfs graag even eten! Een korte opleving? Bij de start van mijn dienst doe ik altijd even een rondje en lag ze heerlijk te slapen. Straks nog maar even langs.

Later was ze wakker. Bij het begroeten vertelde ze dat ze heerlijk lag te slapen. 'Heerlijk, even zo'n dutje', zegt ze er nog achteraan. We maken een kort praatje en dan zegt ze dat ze trek heeft. Na een broodje en een kopje thee zegt ze: 'Heerlijk! Ik had trek!'. Nou, dat kan ik me voorstellen na een aantal dagen niet eten en drinken. 'Zo, ik ga weer even slapen!', zegt ze, en ze draait zich weer om.

Wisselliggingen doet ze weer zelf en hoesten lukt haar ook weer prima. Ik ruim het uitzuigapparaat maar op, want het lijkt erop dat we deze voorlopig niet nodig hebben. Ook klinisch gaat ze vooruit. Ze plast weer! Dat klinkt misschien een beetje gek, maar dat is absoluut een indicatie van hoe het met iemand gaat. De koers draait in de goede richting en mevrouw mag naar een hospice. Wie weet hoe het daar zal gaan.

Zó ziek en nu weer zó aan het praten en eten. Alsof ze wakker is geworden uit een winterslaap... Ik blijf me verwonderen.

Dit is Anne:

Ik ben Anne en ik ben verpleegkundige in het St Jansdal ziekenhuis in Gelderland. Ik werk op de afdeling chirurgie en zie daar verschillende specialismen, zoals gastro-enterale chirurgie, MDL, gynaecologie, urologie en mammachirurgie voorbijkomen. Ik hou van deze diversiteit, omdat je flink wat kennis in huis moet hebben en elke dag bijleert. In een ver verleden ben ik kok geweest. Na de opleidingen verzorgende IG en medewerker maatschappelijke zorg heb ik in het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein een interne opleiding tot verpleegkundige gedaan. Daar heb ik vijf verschillende afdelingen gezien en ben ik afgestudeerd op de hematologie. In mijn vrije tijd hou ik van een drankje met vriendinnen, reis ik graag en heb ik samen met mijn man een liefde voor Texel.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!