Verena: 'Hoe vervelend de nekpijn ook is: het is tijd om te begrijpen dat whiplash veel meer is dan alleen dat'

Het opkrabbelen nadien, heb ik ervaren als een eenzame en onzekere zoektocht. Welke weg ga ik bewandelen om te herstellen? Welke specialisten kunnen mij helpen? En hoe kom ik daar? Welke tips en aanwijzingen zijn treffend om door deze periode heen te komen? Hoelang duurt het voordat ik mijn ‘oude leven’ kan oppakken? Hoe breng ik onder woorden wat er met mij aan de hand is, terwijl ik het zelf amper begrijp en het voor een ander niet zichtbaar is? Heel veel vragen en weinig concrete antwoorden.

Bij whiplash maakt je hoofd een slingerbeweging ten opzichte van de romp, waarbij een plotseling overrekking van de nek ontstaat. Stijfheid van de nekspieren, pijn en minder beweeglijkheid. Als patiënt zul je daarom al gauw verwijzen naar ‘nekpijn’. Het is raadzaam om verder te kijken naar andere klachten. Zoals concentratie- en geheugenproblemen, problemen met lezen en met veranderend beeld (zoals op tv of op andere beeldschermen, scrollen), hersenmist, overgevoeligheid voor licht en geluid. Een continue lage energiehuishouding. Hoe vervelend de nekpijn ook is: het is tijd om te begrijpen dat whiplash veel meer is dan alleen dat!

Er werd mij als eerst ‘neem je rust’ geadviseerd. Dat klinkt eenvoudig. Maar hoe vul je dat in wanneer je referentiekader 30+ jaar lang is geweest dat je met 8 uur slaap gemakkelijk de dag doorkomt? Dan herken je jezelf niet meer terug als je de dag, na een nacht het klokje rond te hebben geslapen, moet onderbreken met rustpauzes. ‘Rustig aan doen, lekker een filmpje kijken.' Wat voorheen ontspannend was, is opeens uitputtend geworden, omdat je een beroep doet op cognitieve functies. Een simpele taak als ‘boodschappen doen’ wordt opeens dé daginvulling die je afpeigert; de gekleurde schappen maken je misselijk en de piepjes van de kassa blijven urenlang in je hoofd zitten. ‘Je rust nemen’ is een veel te vaag begrip en biedt geen houvast.

Anno 2020 en via mijn blog word ik geregeld benaderd, omdat het erop lijkt dat er geen blauwdruk bestaat over hoe met whiplash om te gaan. Sowieso bestaat ‘whiplash’ volgens veel artsen niet, bij gebrek aan wetenschappelijk bewijs. De klachten worden onder ‘SOLK’ (Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten), ‘nekpijn’ en ‘het zit tussen je oren’ gestopt. Dit draagt bij aan een negatief imago van het fenomeen whiplash en angst om niet serieus te worden genomen. Overigens zijn er duidelijke richtlijnen opgesteld door de NVN (Nederlandse Vereniging voor Neurologie).

Ik vraag me al die tijd het volgende af: jaarlijks zijn er tussen de 15.000 en 20.000 mensen die whiplash letsel oplopen (bron: Whiplash Stichting Nederland), met overeenkomende klachten. Wordt het dan niet eens tijd om geld en energie te steken in wetenschappelijk onderzoek?