Michelle (22) over haar conversiestoornis: ‘Ik moest binnenshuis zelfs worden gedragen’

Krachtverlies in haar benen, spasmen in haar buikspieren, geheugenproblemen, overgevoeligheid voor prikkels… Het zijn zomaar een paar klachten waarmee Michelle plotseling moest dealen. Daardoor raakte ze ontzettend vermoeid, en de eerste maanden werd dan ook volop onderzoek gedaan naar de oorzaak. Hoe kon het dat ze van de ene op de andere dag niet meer kon lopen? ‘Toen ik het kreeg, wist ik niet wat me overkwam. Ik realiseerde me op dat moment ook helemaal niet dat ik jaren bezig zou zijn met herstellen. Het bleek iets te zijn dat niet opgelost kon worden met medicatie, en er was ook geen duidelijke oorzaak voor mijn stoornis.’

Ze probeerde verschillende dingen om van haar klachten af te komen, zoals zelfhypnose. Daardoor kon ze leren ontspannen. Daarnaast praatte ze met een psycholoog en kreeg ze later fysiotherapie. ‘De spasmen waren grotendeels weg toen ik fysiotherapie kreeg, maar mijn benen moesten weer volledig aansterken. Ik moest weer leren lopen. Dat ging in hele kleine stapjes. Tot die tijd moest ik binnenshuis namelijk worden gedragen en zat ik, in ieder geval buitenshuis, in een rolstoel.’

Nu, jaren later, heeft Michelle nog altijd last van overgevoeligheid voor prikkels en is ze sneller vermoeid. Wat haar enigszins helpt, is routine. ‘Als ik me aan mijn routine houd, heb ik er het minst last van. Ik weet bijvoorbeeld hoeveel energie werk kost. En als ik de hele dag wegga, moet ik de dag erna rustiger aan doen.’ Michelle moet dus heel goed luisteren naar haar lichaam en weet inmiddels wanneer ze een stap terug moet doen. ‘Als ik heel erg over mijn grenzen ga, krijg ik weer spasmen en zak ik door mijn benen. Als ik merk dat ik oververmoeid ben, moet ik rust pakken en kan ik dat voorkomen. In het begin was het moeilijk te accepteren dat ik niet kon wat de rest kon. Toen ben ik vaak tegen mezelf aangelopen. Nu, vijf jaar verder, weet ik dat dit het voor mij is. Helaas brengt dat met zich mee dat een volledige studie doen bijvoorbeeld te intensief is. Ik heb dat drie jaar geleden geprobeerd, maar toen heb ik mezelf zo gepusht, dat ik met een burn-out thuis kwam te zitten.’

Iets dat haar enorm heeft geholpen bij het doen verminderen en in sommige gevallen verdwijnen van klachten, is powerliften. Dat heeft ervoor gezorgd dat ze nu een leven zonder rolstoel leidt. In eerste instantie begon ze twee jaar terug bij de fysio met krachttraining. ‘Ik vond krachttraining leuk en begon steeds vaker naar de sportschool te gaan. Eind 2018 leerde ik voor het eerst wat powerliften was. Ik vond die techniek heel mooi om te zien. Ik wilde dat ook kunnen en ben vorig jaar februari met een heel schema begonnen. Dat heeft me enorm geholpen bij mijn klachten, en dit jaar ben ik zelfs eerste geworden op het Nederlands Kampioenschap powerliften in de juniorenklasse.’

Deze topsport – waarvoor ze 5 keer in de week 2 tot 2,5 uur traint - maar ook haar voeding en slaap, zijn van grote invloed op haar conversiestoornis. ‘Ik heb door deze factoren minder snel een onverwachte terugval en negatieve effecten. Daarnaast was ik heel afhankelijk van anderen door mijn rolstoel, maar dit geeft me het gevoel dat ik weer onafhankelijk kan zijn. Dit sporten heeft me zelfvertrouwen gegeven, doordat ik eerst zonder kracht in mijn rolstoel zat en nu hier sta. Ik voel me nu veel beter in mijn eigen lichaam. Door mijn ziekte was ik altijd minder sterk dan mensen om mij heen en ineens was ik sterker dan de meeste vrouwen en zelfs mannen. Dat ik dat kan, na eerst niet meer te kunnen lopen, geeft me een heel goed gevoel.’