'Ik vond u altijd aardig, maar nu niet meer. U bent ontslagen'

Ooit verzorgde ik een meneer die directeur was geweest van een groot bedrijf. Een schat van een man. Flink in de war, maar nooit agressief of wat dan ook. Naarmate zijn verwarring toenam, weigerde hij steeds vaker om te worden gewassen of verschoond. Hij wilde echt niet douchen.

Totdat ik een ouderwetse zinken badkuip op de kop had kunnen tikken en die vol liet lopen met water. Hij ging er dan eerst naast staan, zodat ik hem met de douchekop kon en mocht afspoelen. Dan ging hij de kuip in, en bleef daar heerlijk een half uur zitten. 

Hij weigerde ook om mee te gaan als hij zich moest laten verschonen. Hij was meestal flink incontinent van urine en ontlasting. Toen ik eens met een middagdienst ging beginnen, vroegen mijn collega's mij of ik wilde proberen de heer mee te krijgen. Hij had zich in de ochtend zelf aangekleed en weigerde te worden gewassen. Hij was weer incontinent en de geur rondom de heer was niet om uit te houden. Ik vroeg hem of hij meeging met mij, zodat ik hem kon schoonmaken. Maar nee, hij weigerde.

Hij was niet vies

Ik liet eerst de kuip vol lopen en legde spullen klaar. Daarna ging ik weer naar de heer toe. Ik vroeg hem nogmaals om met mij mee te gaan, zodat ik zijn kleding kon verwisselen, omdat het allemaal erg vies was geworden. Maar hij vond het niet nodig. Hij was niet vies en zijn kleding ook niet, gaf hij aan.

Na nog een paar pogingen met vragen op verschillende manieren, pakte ik hem bij de arm en trok hem uit zijn stoel met de woorden dat hij nu echt mee moest komen om zich schoon te laten maken, omdat anders zijn stuit stuk zou gaan en ook omdat de andere mensen in de groep het niet prettig vonden. 

'Ik kan er niets aan doen dat zij in hun broek poepen', zei de heer boos, terwijl hij (helaas noodgedwongen) met mij meeliep. De heer kwam bij de kuip en liet zich toen gewillig ontkleden en afspoelen. Hij ging in de kuip zitten, waar ik hem een kop koffie gaf. Daar was hij dol op. Hij nam de koffie aan, maar was nog steeds boos op mij. 'Ik vond u altijd aardig, maar nu niet meer', zei hij. 'U bent ontslagen.'

Ontslagen

Ik ging op de stoel naast de kuip zitten, sloeg mijn handen voor mijn gezicht en deed alsof ik huilde. Ik jammerde: 'Oh, nee toch? Ontslagen? Hoe moet dat dan met mijn arme invalide man en mijn zeven bloedjes van kinderen?' Ik keek door mijn vingers naar de heer en zag tranen in zijn ogen en zijn lip trilde. Hij klopte op mijn knie en zei me dat hij het voor deze ene keer door de vingers zou zien en mij zou laten blijven, als ik hem maar beloofde nooit meer de fout in te gaan.

Ik legde hem uit dat ik dat niet echt kon beloven, omdat hij toch zelf gezien had dat hij erg vies was geweest. Dat het heel slecht was voor zijn huid en heel vervelend voor de mensen om hem heen, en dat hij toch veel te netjes was om zo vies te willen zijn. Daar was hij het wel mee eens en zei dat ik dan toch wel mocht blijven om hem te helpen. Ik zei dat ik daar heel erg blij mee was en bedankte hem voor zijn begrip.

De heer kwam na een poosje uit de kuip en ik bracht hem schoon en fris terug in de huiskamer, waar mijn collega's zijn stoel al hadden gesopt. Hij kreeg daar nog een lekker bakkie koffie.

Vierde liefde

Ik heb de heer een aantal jaren mogen verplegen. Hij noemde mij altijd Nellie, naar een secretaresse van hem uit een ver verleden. Ik noemde hem altijd 'meneer de directeur'. Hij wilde bij voorkeur door mij worden geholpen wanneer ik aanwezig was. Zijn vrouw zei mij eens dat ik zijn vierde liefde was. Zij was de eerste. Hun zoon de tweede. Zijn bedrijf de derde. En ik dus de vierde.

Ik was erbij toen de heer overleed. Evenals zijn vrouw en zoon. Zijn laatste woorden waren voor zijn zoon. Die moest goed voor zijn moeder zorgen en ervoor zorgen dat Nellie een goed pensioen zou krijgen.

Een onvergetelijke cliënt.

Dit is Ineke:

Misschien heb je mijn blogs al weleens gelezen op de Facebookgroep voor verpleegkundigen en verzorgenden: daar blog ik onder mijn echte naam over mijn ervaringen. Ik werk al vanaf mijn zeventiende in de zorg. Eerst als helpende, toen als ziekenverzorgende en nu als verzorgende IG. Ik heb al veel kanten van de zorg gezien en meegemaakt. Ik deed mijn opleiding in de PG, heb jaren als uitzendkracht gewerkt, ben aan de slag geweest in het verzorgingshuis en heb in de ouderenpsychiatrie gewerkt, met uitstapjes naar de jongerenafdelingen. Momenteel werk ik vaste nachtdiensten in het verpleeghuis.