'Het belang van de patiënt in onze organisatie moet op nummer één staan'

Toen ik jonger was, was ik altijd een beetje bang voor hem. Hij straalde een bepaalde autoriteit uit, waar ik huiverig voor was.

Ik zorgde dus dat ik tijdens de visite mijn zaakjes op orde had, de juiste vragen stelde én antwoorden had, want anders had ik voor mijn gevoel een groot probleem.

Ooit was hij een keer boos op iemand, en daar stond ik bij. Ik zei toen later op de gang: "U moet niet zo boos doen, want het is niet altijd onze schuld."

Hij kwam hier later op terug en zei: "Doe ik altijd boos dan?"

Ik zei: "Soms wel". Toen hij wegliep, zei hij: "Ik zal erop letten." Dit vond ik erg sterk van hem.

Daarna was het ijs gebroken en wisten we wat we aan elkaar hadden. Ik heb daarna nooit meer problemen met hem gehad.

Ik snap het nu ook beter, want als zeer goede chirurg streeft hij topzorg na.

Dus niet alleen handen aan bed of aan een operatietafel, maar ook handen (en hersens) van hoge kwaliteit. Dat het personeel weet waar ze mee bezig zijn, want uiteindelijk zijn het patiënten en draagt hij de verantwoordelijkheid over een mensenleven. En het belang van de patiënt in onze organisatie moet op nummer één staan. Maar uiteindelijk wel met respect voor en naar elkaar, in welke discipline je ook werkzaam bent. Want juist dát zorgt voor een veilige sfeer en komt de zorg ten goede. We werken immers allemaal aan hetzelfde doel.

In de loop der jaren kwamen we elkaar regelmatig tegen in de wandelgangen, ik herinner me van vroeger vooral de gesprekken over zijn kinderen. Zijn trots.

Zijn dochter is inmiddels verpleegkundige op de intensive care en ook is hij recent opa geworden!.

Op de vraag of hij anders naar het vak verpleegkunde is gaan kijken, nu zijn dochter verpleegkundige is, zegt hij: "Ik ben niet anders naar het vak verpleegkunde gaan kijken, ik heb altijd het belang van verpleegkundigen ingezien. Dit is ook de reden dat ik op de Haagse Hogeschool gedurende vijf jaar heb gedoceerd als Lector Oncologie".

"Heeft u het ziekenhuis zelf wel eens ervaren vanaf de andere kant, dus als patiënt, en hoe was dat?"

"Ik heb nog, voordat ik in het HMC werkte, een paar dagen in het Westeinde ziekenhuis gelegen met een wervelfractuur.

Ik lag daar op een tweepersoonskamer, en tijdens mijn opname werd iemand opgenomen met een spuitabces bij een heroïneverslaving."

Dr. de Mol van Otterloo kwam langs, en keek naar mij en mijn kamergenoot met een big smile en zei: "Welkom in het Westeinde ziekenhuis. Overigens was de opname en behandeling top".

"Uw pensioen gerechtigde leeftijd komt steeds meer in zicht, zou u in uw loopbaan willen beschrijven?"

"Mijn loopbaan kun je omschrijven als gedreven in de zorg, maar ook in de organisatie. Ik heb altijd bestuurlijke taken gedaan omdat ik daarmee mede invloed kon hebben op het reilen en zeilen van het ziekenhuis. Ik stond dus niet alleen maar aan de zijlijn te roepen dat het allemaal beter kan."

"Kunt u een paar steekwoorden bedenken waarmee u uw carrière het beste typeert?"

"Beste zorg, gedreven en het maximaal haalbare, maar ook NO is not the answer".