Er waren eens twee biggen... - Danielles visie op wet BIG I en II

Er waren eens twee biggen. Big één heeft biggetjes onder zijn hoede die al heel lang in zijn stal leven en rondom de boerderij scharrelen. Ze kennen het klappen van de zweep (figuurlijk dan), en wat ze kunnen verwachten in hun dagelijkse biggenleven. Door herhaling hebben ze geleerd wat werkt en wat niet. Dat heet ervaringswijsheid en dat komt met de jaren.

Minder ervaren

Ook heeft hij de wat jongere biggetjes onder zijn hoede. Zij zijn wat langer naar de agrarische biggenschool geweest, maar missen de ervaring in het leven op stal, bijvoorbeeld het kunnen aanvoelen wanneer het etenstijd is en op welk moment je het beste door de modder kunt rollen.

Harmonie

Een harmonieuze groep biggetjes dus, die goed samenleven. De jongere biggetjes leren van de ouderen en andersom. Zo nu en dan wil de opperbig wel even weten of zijn groep nog goed functioneert. Ze knorren allemaal wel leuk, maar hij kan ze natuurlijk niet op hun schattige roze snuitjes en krulstaartjes geloven. Dan mogen ze even hun kunstjes vertonen om vervolgens hun leventje op stal weer voort te kunnen zetten. Met allemaal dezelfde beloning in de vorm van vers stro en lekker eten. Ze zijn gelukkig met elkaar en trekken zich als groep aan elkaar op. Lijkt mij de perfecte situatie...

Twee groepen

Op een dag komt er nog een big binnen wandelen. Big twee. Hij loopt naar de grote biggenbaas en zegt: ‘Hier gaat eens even iets veranderen, ik word de baas van deze stal.’ ‘Oh ja?’ zegt Big één, ‘waarom zou dat dan moeten veranderen?’ ‘Nou, dat is heel simpel, ik ga deze groep onderverdelen in twee groepen, de ervaren biggen en de hogeropgeleide biggen. De hogeropgeleide biggen gaan leiding geven aan deze stal en boerderij en als beloning krijgen ze verser eten.’

Waarom?

‘Oh’, zegt Big één, ‘maar de stal functioneert prima zo, ze leren van elkaar, waarom zou je de doorgeleerde biggetjes dan beter te eten geven?’ Big twee kijkt hem verbaasd aan. ‘Ja, dat weet ik ook niet, maar dat hebben de overheid en de minister van landbouw besloten.’

Onschatbare waarde

‘Zijn die overheid en de minister dan wel eens in onze stal en op onze boerderij geweest?’ vraagt Big één aan Big twee. Big twee kijkt hem verbaasd aan. ‘Mijn stal functioneert prima zoals het nu gaat. Mijn biggen hebben elkaar nodig om een goed functionerende groep te kunnen vormen. De ervaring van de oudere biggen is van onschatbare waarde voor de jongere biggen, en daarnaast profiteren de oudere biggen weer van de recent opgedane kennis van de jongere.’

Mond vol tanden

Big twee wist niet wat te zeggen... Big één ging nog even door. ‘En aan het einde van een lange dag op stal krijgen mijn biggen allemaal hetzelfde eten en drinken, omdat ze dat verdienen en zich een “team” hebben getoond door samen te werken.’ Big twee deed vier stapjes naar achter, struikelde over zijn pootjes, viel bijna, herstelde zich, en rende snel de stal uit.

Trots

Big één en zijn groep keken hem na en lachten hem allemaal uit. ‘Onze groep scheiden… Hoe komt-ie erop, haha.’ Vervolgens sloeg een ervaren big zijn pootje om een doorgeleerd biggetje en zei: ‘Kom, wij gaan eens even lekker door de modder rollen.’ Big één keek vol trots naar zijn groep. Nog nagniffelend en kopschuddend van deze rare situatie zei hij: ‘Kom jongens, we gaan weer aan ’t werk.’