'Een paar minuten later galmt ‘Bloed, zweet en tranen’ van André Hazes door de woonkamer heen'

Gezellige bevalling

Ze zucht de weeën fantastisch weg in het bevalbad, dat midden in de woonkamer staat. Tussen de weeën door kijkt ze vrolijk de kamer rond, haar partner en schoonouders zitten op de bank.

We horen geluiden in de gang. Niet veel later slaat de deur van de woonkamer open. Ik zie een hoog geblondeerde vrouw, gekleed in tijgerprint en bedekt met gouden sieraden. Naast haar staat een wat forsere man, al valt hij weg naast de verschijning van de vrouw. Ze stellen zich voor als de ouders van de aanstaande mama. ‘Hoi schat, het is natuurlijk woensdag dus ik moest nog even langs de markt. Maar we zijn nog op tijd zie ik’, zegt ze met een zwaar Amsterdams accent. Ze drukt een kus op het hoofd van haar dochter en neemt samen met haar man plaats op de bank.

Ik merk dat het iets té gezellig wordt voor de bevallende vrouw en haar weeën afnemen door de drukte om haar heen. Soms kan rustige muziek helpen om meer in een bubbel te komen of om meer te kunnen ontspannen. Haar partner pakt de hint op en scrolt door de afspeellijsten op zijn telefoon. Een paar minuten later galmt ‘Bloed, zweet en tranen’ van André Hazes door de woonkamer heen. Ik lach van binnen als het lied opeens een andere betekenis krijgt dan in de kroeg. ‘Heerlijke playlist om op te bevallen’, merkt haar schoonvader op. ‘Gelijk goed beginnen met die opvoeding’, knipoogt hij.

Op verzoek van de bevallende vrouw verplaatst het gezelschap zich naar de keuken. Haar schoonmoeder is ondertussen druk bezig met het inschenken van koffie en schreeuwt naar de rokende familie in de tuin of iemand taart wil. Met haar roodgelakte nagels tikt ze op de gebakschoteltjes en wendt zich tot mij: ‘Mijn zoon woog tien pond bij de geboorte, dus zij zal het ook niet makkelijk krijgen. Ik dacht ik neem maar taart mee, want het kan wel even duren.’

Terwijl er in de keuken een reünie gaande is en de Jordaanse hits nog steeds door de kamer klinken, begint zij met persen in het bad. ‘Je doet het fantastisch!’ zeg ik zacht. ‘Ik zie al haartjes in de verte.’ Even later ga ik iets té enthousiast met mijn armen het bad in om de baby aan te pakken. De blouse die ik aanheb, is doorweekt. Een combinatie van vruchtwater, huidsmeer van de baby en badwater droogt langzaam in. Tussen het hechten door, rijd ik snel even naar huis om me om te kleden.

Met zijn allen ruimen we daarna het bevalbad op en na een uur lijkt het alsof er niks is gebeurd. Haar moeder zit vertederend met de baby op de bank, haar vader schenkt voor zichzelf een borrel in. Ik kijk op de klok boven de bank, 09.50 uur. ‘Het is een speciale dag’, lacht hij als hij ziet dat ik kijk. ‘Dat is het zeker’, zeg ik lachend terug. Deze dag ga ik nooit meer vergeten.

© Leven van een Verloskundige