Dilemma: Laat jij je rolstoelafhankelijke cliënt naar buiten gaan met familie, zonder anderhalve meter afstand?

1 jul, 2020

Rolstoel-bewoner-1,5-meter-naar-buiten-met-bezoek

Bezoek in de verpleeghuizen mag weer. Nu komt het volgende: uitstapjes naar buiten maken, in de anderhalvemeter-samenleving. In welke gevallen kun je als zorgmedewerker de verantwoordelijkheid bij de cliënt neerleggen, en in welke niet? Ik vind het maar lastig. Daarom heb ik jullie advies nodig.

Ik ga jullie vertellen over meneer Vis* - 90 jaar wijs en uiterst pienter - één van mijn favoriete cliënten. Hij is een echte levensgenieter en zit bij de eerste zonnestralen in de ochtend al op zijn balkon. Van het prachtige weer geniet hij graag optimaal. Toen zijn kleindochter op een middag langskwam, wilde hij dan ook dolgraag met haar in het centrum een ijsje gaan eten.

Rolstoelafhankelijk

Er was alleen een probleem: meneer is rolstoelafhankelijk. Dat zou betekenen dat zijn kleindochter hem zou moeten duwen in de rolstoel. Daar heeft ze heus spierballen genoeg voor, dat is het niet. Het grote dilemma: wat te doen met de anderhalve meter?

Wandelen mag

Op de website van ActiZ, een branchevereniging voor zorgorganisaties staat dat een wandeling weer mag. Wel wordt geadviseerd zoveel mogelijk de anderhalve meter afstand te houden. Met een rolstoelafhankelijke cliënt wordt dit al snel lastig. De familie kan immers niet op anderhalve meter afstand een rolstoel voortduwen… Daarnaast is de regelgeving hierover instellingafhankelijk. Bij mij op het werk is hierover een groot debat gaande. Het laatste woord is nog niet gesproken. Tot die tijd moeten zorgmedewerkers zelf maar bedenken wat ze adviseren.

Beslissingen maken voor je cliënt

Meneer Vis kan zelf prima inschatten welke risico’s hij neemt en of die opwegen tegen zijn levensgeluk. Daarom heb ik ervoor gekozen de beslissing lekker aan hem zelf over te laten. Dat kan helaas niet altijd. Wat doe je wanneer een bezoeker een cliënt met Alzheimer graag mee naar het stadscentrum wil nemen? En wat denk je van mevrouw Brouwers*, die zelf eigenlijk erg angstig is om zich op straat te begeven, maar die een dochter heeft die haar het liefst overal mee naartoe sleept? Ik vind het heel lastig om in deze situaties een beslissing te maken. Eigenlijk wil ik helemaal niet voor anderen beslissen, dus ik heb jullie hulp nodig:

Hoe gaan jullie met dit soort situaties om? Ik ben heel erg benieuwd. Deel al jullie tips in de reacties!

*Om privacyredenen zijn alle namen in dit artikel verzonnen.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!