Blogger Martine: 'Je merkt pas wat pijnstillers met je hoofd doen als je weer op dat punt van afbouwen beland bent'

Ik gebruik al jaren het verslavende Fentanyl en Oxycodon. Ik kan niet zonder. In dat opzicht ben ik misschien (of wellicht) verslaafd. Ik gebruik echter ook al jaren zo ongeveer dezelfde dosering. In de zomer vaak iets minder, in de winter iets meer. Ik bouw af zo gauw het kan en p(l)ak er weer een beetje bij als het echt niet meer gaat. Een weloverwogen keuze, waarin ik met dok uitgebreid de pro’s en con’s besproken heb. Ik heb besloten te gaan voor kwaliteit van leven; dat vind ik belangrijker dan kwantiteit.

Dat wil niet zeggen dat ik de pillen zomaar in mijn mik gooi. Ik blijf proberen mijn pijnstillergebruik zo laag mogelijk te houden. Maar ik leg me niet langer misselijk van de pijn neer op mijn bed. Ik heb het dagelijkse ‘rondje met het hondje’ nodig voor mijn mentale gezondheid. Zeker gezien het feit dat heel veel meer er op een dag, ondanks mijn pijnstillers, niet inzit. De pijn is bij mij dan ook zeker niet weg; het haalt slechts de scherpe kantjes eraf. Toch is dat een aanzienlijk verschil. 

Ik probeer het in zo'n mate te houden dat de mist in mijn hoofd minimaal blijft. Al moet ik eerlijk zeggen dat het erin sluipt. Je merkt pas wat pijnstillers met je hoofd doen, als je weer op dat punt van afbouwen beland bent. Het is duivels dilemma. Ik zoek geen versuffing, ik zoek geen uitweg voor mentale problemen. Ik zoek een verdoving voor de pijn die verspreid door mijn hele lijf zit. Het is misschien lastig om het je voor te stellen, maar er is echt geen onderdeel in mijn lijf dat geen pijn doet.

Omgaan met acute pijn, naast het omgaan met de chronische pijn, is een uitdaging. Ik pleit voor voorzichtigheid bij gebruik van zware pijnstillers, maar... Er zijn ook pijnpatiënten die heel goed om kunnen gaan met deze kwetsbare balans. Geef deze mensen zelf de keuze als het gaat over hoe zij omgaan met hun fysieke pijn.