'Als je dit ziektebeeld eenmaal gezien hebt, vergeet je dit nooit meer'

Kinderen.

Welkom bij een nieuwe blog,

Benadering is één van de belangrijkste aspecten in de start van de hulpverlening. Rust en vertrouwen krijgen en vooral informatie halen uit hetgeen je waarneemt en dit vertalen naar een stukje diagnostiek en behandeling. Ik neem je mee in een casus uit het voorjaar van 2022. Die dag heb ik een Rapid Responder dienst. De meldkamer vraagt me met spoed te gaan naar een melding van een vijfjarig kind met acute benauwdheid. In de melding is er veel paniek. De centralist heeft moeite moeten doen om het adres helder te krijgen en eerste instructies te geven.

Met spoed ga ik ter plaatse. Ik vraag ook alvast een ambulance mee. Als het meevalt, is het beter om af te schalen. Ter plaatse staat de deur al open. Het meisje zit bij moeder op schoot. Haar dochter was al enkele dagen ziek en had episodes met koorts. Nu is ze plotseling onrustig en heeft een snelle ademhaling. Moeder had de temperatuur nog gemeten. Deze was 40,1 graden. Wat me direct opvalt, is dat de ademhaling hoorbaar is. Ik hoor geen blafhoest en ze kwijlt niet, maar ik zie een hoge ademfrequentie. De borstkas laat intrekkingen zien. Er is hier sprake van een A en potentieel B probleem.

Zodra ik arriveer, start ik met het vernevelen van epinefrine met zuurstof. Er is sprake van een stridor bij inademing. Dat wijst op een vernauwing van de hogere luchtwegen. De luchtwegen van kinderen zijn van nature al nauwer.

De saturatie bedraagt bij aankomst 88 procent en schiet bij vernevelen naar 100 procent. Langzaamaan verbetert de situatie enigszins. Rustig blijven en rust uitstralen zijn essentieel. De focus van het meisje ligt bij ademhalen. Het lichaam is al behoorlijk in stress. Als de situatie weer wat rustiger is, sluit ik ook het ECG aan. Het effect van het vernevelen wordt na ongeveer 10 minuten merkbaar. Het meisje heeft een hartfrequentie van 180.

Wat ik aanvankelijk niet hoorde was een blafhoest, echter deze hoor ik nu wel. Dit bevestigt mijn beeld dat dit past bij een laryngitis subglottica (pseudokroep). Dit is een infectie van de slijmvliezen van de stembanden en de bovenste luchtwegen. Dit zijn de keelholte, stembanden, luchtpijp en strottenhoofd. Bedenk daarbij dat de bovenste luchtwegen van nature al nauw zijn. Dan kun je snel in serieuze problemen komen. Hierbij is ook de toediening van corticosteroïden (bijnierschorshormoon) belangrijk. Dit kan oraal worden toegediend op de SEH (in tabletvorm). Het duurt een tot drie uur voordat het middel gaat werken. In de ambulancezorg hebben we ook budesonide om te vernevelen. Een glucocorticoid dat ook ontstekingsremmend werkt. Epinefrine is ook een goed middel om te gebruiken totdat de corticosteroïden hun werk doen.

Overweging voor paracetamol werd gemaakt omdat het pijnstillend en tevens koorts verlagend is. Op dit moment kiezen we daar bewust niet voor, omdat platliggen een afsluiting van de luchtwegen zou kunnen veroorzaken. Wellicht dat paracemol op een later moment in beeld komt.

Ook doe ik geen keelinspectie. Die informatie gaat niets toevoegen en prikkeling van de luchtwegen, en veroorzaken van een hoestprikkel, is iets wat je absoluut niet wil. Dus we laten vooral de moeder in lead. Zij is de vertrouwde factor voor het kind. Ook zij is behoorlijk geschrokken.

Er waren geen andere zieken in het gezin, zo blijkt uit de anamnese.

De collega’s waren inmiddels ook ter plaatse. Mijn collega heeft er bewust voor gekozen om een beetje op de achtergrond mee te kijken. Te veel mensen veroorzaakt onrust. Een trauma beertje, wat we het meisje hebben gegeven, wordt direct omarmd. We gaan dit meisje wel insturen naar het ziekenhuis, waar medicatie gecontinueerd wordt en dexamethason gegeven wordt.

Ze wordt een nacht ter observatie opgenomen. Moeder kan ook in het ziekenhuis er de hele tijd bij blijven. Tot zover deze casus.

Laryngitis subglottica wordt ook wel pseudokroep genoemd. Menig lezer zal met zijn kind wel eens in de douche gezeten hebben met de warme kraan open, zodat er veel stoom komt. Vaak is dat al voldoende, ook al is het niet evidence based. 

Een beeld wat we soms ook zien (gelukkig steeds minder), is het beeld van een epiglottis. Dit is een ontsteking van het strotklepje. We zien dan een ziek, stil en kwijlend kind. Het ziekteverloop is vrij acuut. Hierbij laten we alles achterwege wat tot onrust of andere prikkeling leidt. We gaan direct met spoed naar het ziekenhuis en zorgen dat de SEH zich kan voorbereiden op onze komst. In vele gevallen is opname op de intensive care vereist, met intubatie en beademing als mogelijke noodzakelijke maatregelen. Eenmaal in mijn hele carrière overleed een kind aan epiglottis. Als je dit ziektebeeld eenmaal gezien hebt, vergeet je dit nooit meer. Ook volwassen kunnen een epiglottitis krijgen.

We gebruiken een medicatie kinderboek om medicatie aan kinderen toe te dienen. Dit boek bevat de benodigde hoeveelheid medicijnen, aangepast naar lichaamsgewicht. Dit boek is onmisbaar in een kindercasus. Zie ook de laatste video die ik hier over maakte.

Houd er rekening mee dat een stridor en spasme in de longen ook kan worden veroorzaakt door een allergische reactie, naast andere acute ziektebeelden, met een eigen specifieke benadering. Tot zover weer,

John

FB: Ambulanceverpleegkundige 

Insta: ambulanceverpl_in_praktijk