'Als ik er nu op terugkijk, voel ik alleen maar diep respect voor mijn ouders'

16 nov, 2023

Op 10-jarige leeftijd werd bajes broeder Rik besmet met het 'zorgvirus'. Dit kwam door een gebeurtenis die niet alleen zijn jeugd, maar ook zijn hele leven zou veranderen. 'En merkte ik, met mijn 10 jaar, dat ik het “zorgen” voor iemand miste.'

“Diep respect voor mijn ouders.”

Ik was een jaar of 10 toen ik voor het eerst in aanraking kwam met 'zorgen voor een ander'. Na een kort verblijf in het verpleeghuis, besloten mijn ouders dat oma bij ons moest komen wonen. Oma had een hersenbloeding gehad als gevolg van verschillende tumoren in haar hoofd en kon daarom niet meer thuis wonen. Op dat moment had ik natuurlijk geen idee wat het allemaal inhield, maar wat vond ik het leuk. Wie wil er nu niet dat oma bij je thuis komt wonen?

Wat ik toen niet wist, maar nu wel weet, is natuurlijk een heel ander verhaal. Het bleek dat met de komst van oma, er veel andere mensen over de vloer kwamen. Vier keer per dag kwam er verpleging voor de dagelijkse zorg. Elke week bezocht de huisarts ons om de situatie te bespreken. Ook kwamen de ergotherapeut, de fysiotherapeut, een maatschappelijk werker, de logopedist, enzovoort. Ik vond het fantastisch; wat een gezellige boel. Natuurlijk hielpen mijn broertje en ik mee. We gaven oma te eten, te drinken, en vertelden haar alle verhalen die we op school hadden meegemaakt. Ondanks dat oma niet meer kon praten, zag je dat ze, ondanks haar situatie, genoot van onze aanwezigheid en verhalen.

Als ik er nu op terugkijk, voel ik alleen maar diep respect voor mijn ouders. Wat een belasting en opgave om niet alleen je moeder in huis te halen, maar ook alle zorg die daarbij komt kijken op je te nemen. Toen de zorg voor oma en de draaglast voor ons gezin te groot werd, was een definitieve verhuizing naar het verpleeghuis onvermijdelijk. Met pijn in het hart van mijn ouders moest oma naar het verpleeghuis. En toen werd het weer stil in huis. En merkte ik, met mijn 10 jaar, dat ik het “zorgen” voor iemand miste. Ik denk dat ik toen geïnfecteerd ben door het zorgvirus.

Toen ik 15 jaar oud was en op het voortgezet onderwijs zat, moest ik een richting kiezen. De meeste jongens uit mijn klas kozen voor een technische opleiding, maar ik niet. Ik koos voor de zorg. Veel klasgenoten en vrienden uit de buurt begrepen dat niet en verklaarden me voor gek. Wat is er nu zo leuk aan de zorg? Deze vraag moest ik op heel wat verjaardagen, schoolfeesten, excursies en wat dan ook uitleggen. En dat was moeilijk. Het is lastig om iets uitleggen wat in je hart en in je hoofd zit. Vaak had ik het idee dat ik mezelf moest verdedigen, voortdurend uitleggen dat ik niet de hele dag met 'poep en pies' te maken had, want dat was wat iedereen dacht en sommigen misschien nog steeds denken. Maar het gaat zoveel dieper dan dat. Het omgaan met mensen, hulp bieden in acute en soms moeilijke situaties. Eenzaamheid, verdriet en wanhoop ervaren. Maar ook momenten van dankbaarheid, trots en waardigheid heb ik in al die jaren mogen meemaken. Niet weten hoe een dag eruit gaat zien en voortdurend inspelen op onverwachte situaties. Prioriteiten stellen en belangrijke beslissingen nemen. Er komt zoveel bij kijken. Het werken in de zorg is zo mooi, bijzonder, waardevol en belangrijk.

Nooit heb ik spijt gehad van de keuze die ik 25 jaar geleden heb gemaakt. En ik zal er ook nooit spijt van krijgen. Wanneer mensen mij vragen wat voor werk ik precies doe, vertel ik met trots dat ik verpleegkundige ben.

Rik

Dit is Rik:

Mijn naam is Rik en ik ben sinds 2018 werkzaam als justitieel verpleegkundige binnen de PI (penitentiaire inrichting) Haaglanden. Het JCvSZ (justitieel Centrum voor Somatische Zorg) is het enige zorgcentrum binnen Nederland waar patiënten verblijven met een somatische aandoening, waardoor zij niet in een reguliere PI kunnen verblijven. Het werken als verpleegkundige hier is erg afwisselend. Zo kan ik in de ene cel een schotwond verplegen, terwijl ik in de andere cel iemand help bij het afkicken van de GHB. Heel divers dus. Door mijzelf als Bajesbroeder Rik op de socials te profileren, wil ik laten zien dat het werken als verpleegkundige binnen de gevangenis het leukste is om te doen. Ik vind namelijk dat ieder mens recht heeft op zorg, ongeacht wie je bent, waar je vandaan komt en wat je achtergrond ook is.

Ga jij mij ook volgen? Je vindt me als @Bajesbroederrik op Instagram en Facebook.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!