4 redenen waarom je Oorlog in de operatiekamer moet lezen

Afgerukte ledematen en slapen op de OK: Maaike Hoogewoning omschrijft in Oorlog in de operatiekamer hoe het was om als operatieassistent op een militaire basis in Afghanistan te werken. Vier reden om dit boek zo snel mogelijk te bestellen:

1) Nooit meer klagen

Eerste luitenant Maaike Hoogewoning vertelt in het boek Oorlog in de operatiekamer over haar uitzendingen als operatieassistent op een militaire basis in de Afghaanse stad Kandahar. Als je dit boek leest, besef je weer eens goed dat wij in Nederland in luxe ons werk doen. Maaike moest tijdens operaties om de haverklap op de grond duiken wegens een luchtalarm en sliep vele nachten op een veldbedje ín de OK omdat dat de handigste plek was. Bovendien was haar werk super heftig, met wekelijks, soms dagelijks militairen en burgers (ook kinderen) op de operatietafel met afgerukte ledematen. Mij hoor je nooit meer klagen!

2) Leerzaam

Met dit boek krijgt je kennis van (Engelse) medische termen een – lugubere – boost. Ik had in ieder geval nooit eerder gehoord van een Quadruple Amp (patiënt die vier (!) ledematen kwijt is), een OMFS (een keel-, neus-, oor-, kaak- en aangezichtschirurg), AMV (Algemeen Militair verpleegkundige), een Role 3 (ziekenhuis met een CT scanner) of een GSW (een schotwond).

3) Realistisch beeld

Aanvankelijk stoorde het me dat dit boek nogal dagboekmatig is geschreven, met soms droge opsommingen van dagelijkse gebeurtenissen. De verhalen over de behandeling van gewonden klinken soms wat zakelijk. Er is maar één moment, bij het overlijden van een jonge Amerikaanse militair, dat Maaike even haar zelfbeheersing verliest. Toen ik eenmaal wat meer op dreef was, realiseerde ik me dat het uitschakelen van emoties daar juist dé manier is om met alle ellende om te gaan. Zoals Maaike zelf ergens schrijft: ‘Je houdt het niet vol als je te veel over dingen gaat nadenken.’ Het boek geeft daarmee denk ik een realistisch beeld van wat ze tijdens haar uitzending meemaakte.

4) Respect

Maaike, die behalve in Afghanistan ook op missie ging in Kosovo, kreeg onlangs de Witte Anjer uitgereikt. Dit is een onderscheiding voor iemand die zich buitengewoon inzet voor veteranen. Na het lezen van dit boek kan ik alleen maar zeggen: diep respect voor Maaike en haar collega’s!