Zuster Toos: 'Meneer achterlatend met een gefrustreerde uitdrukking op zijn gezicht dat hij in mij geen medestander qua opvatting heeft gevonden'

Ik sta voor de lift om naar een cliënt te gaan. Naast mij nog een man ongeveer mijn leeftijd. ‘Naar welke verdieping moet u?’, vraag ik. Hij moet hoger dus laat ik hem als eerst instappen. Ondanks alle papieren in de lift draagt hij geen mondkap. Hij bekijkt mij. ‘Geloof jij nou nog echt in die coronashit?’, zegt hij ineens.

Ja hoor, daar gaan we weer, denk ik... Het gebeurt de laatste tijd met regelmaat… ‘Ja meneer, ik houd me aan de regels en ben voorzichtig voor mezelf en mijn cliënten’, zeg ik zo beleefd mogelijk. ‘Het is allemaal propaganda’, geeft meneer als antwoord.

‘Ik vind het gek dat alle besmettingen nu ineens weer oplopen’, zegt hij. ‘Maar ja, ze laten natuurlijk nu wel het zorgpersoneel besmet doorwerken’, doet hij er nog een schepje bovenop.  Ik ben me bewust van het uniform dat ik draag en daarmee ben ik het visitekaartje voor mijn werkgever, vriendelijk blijven denk ik.

‘Nou meneer, ons testbeleid is zeer strikt en als we positief testen mogen we absoluut niet aan het werk’, zeg ik zo beleefd mogelijk. Blij dat door het mondkapje dat ik draag mijn non-verbale gezichtsondertiteling niet zichtbaar is. ‘Jawel hoor, het staat op internet’, zegt hij.

‘Nou meneer, misschien moet u dan eerst nauwkeuriger selecteren of het wel een gevalideerde site is die deze informatie verstrekt, voordat u per ongeluk ongefundeerde informatie als waarheid aanneemt’, zeg ik terwijl het belletje klinkt dat ik op mijn verdieping ben.

‘Ik wens u een fijne avond’ en ik stap de lift uit. Meneer achterlatend met een gefrustreerde uitdrukking op zijn gezicht dat hij in mij geen medestander qua opvatting heeft gevonden. Mensen, ik wil gewoon mijn werk doen. Kom je mij tegen begin gewoon een praatje over het weer ofzo. Ik heb geen zin in dit soort ‘gesprekken’.

Ik wil gewoon zusteren, zorgen, mijn werk doen!