'U bent hard op weg om mijn ‘favoriete’ patiënt te worden'

Geduld

"U had gebeld, mevrouw Eisinga?"

"Ja broeder, mag ik een glaasje water?"

"Jazeker… alstublieft."

"Heeft u er een rietje bij, anders verslik ik mij?"

"Jazeker, dan moet ik even naar de keuken, een ogenblikje."

"Kijkt u eens, een rietje!"

"O, ik bedoel eigenlijk die rietjes die je kunt buigen, want met deze is het zo lastig als je ligt."

"Geen probleem hoor, ik ga weer even naar de keuken."

"Kijk eens aan, een rietje dat buigt, mevrouw Eisinga! Kan ik verder nog iets voor u betekenen?"

"Ja, misschien kunt u de ruggensteun ietsje lager zetten, broeder."

"Zo beter?"

"Nee, ietsje hoger."

"Zo dan?"

"Ja, dank u wel, broeder. Ik ben wel lastig, hè?"

"Nee hoor, daar zijn we toch voor. Alles goed verder?"

"Ik denk dat ik moet plassen."

"Ik zal de ondersteek even halen, ik ben zo terug."

"Zit die goed zo?"

"Ietsje meer naar links, broeder."

"Zo dan?"

"Ja, dank u wel hoor."

"Belt u maar als u klaar bent, mevrouw Eisinga."

"Zo, dat is snel!"

"Ja, ik geloof toch niet dat er iets komt, broeder."

"Dan halen we hem toch weer weg, volgende keer beter."

"Kunt u even in mijn kastje kijken of er een handcrème in mijn tas zit?"

"Deze tas?"

"Nee, die andere."

‘Nee, zit niets in.’

"Ook niet in mijn toilettas?"

"Die staat vlak naast u, mevrouw Eisinga."

"O ja… hè… ik kan er net niet bij."

"Alstublieft. Anders nog iets?"

"Ja, kunt u de deken bij mijn voeten een beetje lostrekken, hij zit zo strak?"

"Voilà? We gaan nu even overdragen, mevrouw Eisinga, tot straks."

"O, kunt u dan het gordijn nog even ietsje laten zakken… nog ietsje lager… nee ietsje hoger, ja zo!"

"U had gebeld, mevrouw Eisinga?"

"O, dat was per ongeluk, broeder. Maar nu u er toch bent, kunt u de bloemen die ik van mijn buurvrouw heb gehad even in een vaasje zetten?"

"We zijn even aan het overdragen, mevrouw Eisinga, dat had ik toch gezegd?"

"Ja, maar het is zo zonde van die bloemen, broeder."

"Nou vooruit, maar dan even niet meer bellen, hoor."

"Nee, broeder."

"Mevrouw Eisinga, u bent hard op weg om mijn ‘favoriete’ patiënt te worden. Wat is er nu weer?"

"Ach broeder, ik heb zo’n pijn in mijn buik."

"Waar precies?"

"Het verspringt steeds."

"Hier?"

"Ja, maar ook een beetje hier."

"O, dat is niet goed, mevrouw Eisinga. Ik denk dat u een blindedarmontsteking heeft. Ik ga onmiddellijk de chirurg bellen, ik ben zo terug."

"Het zakt alweer, broeder."

"Weet u het zeker, mevrouw Eisinga, want we willen geen risico nemen, toch?"

"U had gebeld, mevrrrrouw Eis-in-ga?"

"Ja, ik wilde vragen of ik vannacht wat kan krijgen om te slapen, ik slaap zo slecht, broeder."

"Vannacht zei u? Het is nu tien uur in de morgen, mevrouw Eisinga. Maar ik heb wel wat anders voor u."

"Wat dan, broeder?"

"Een heel klein prikje maar…"

"Maar waar is dat dan voor, broeder?"

"O niets bijzonders, hoor, mevrouw Eisinga."

"Sanne, hou jij haar benen even vast…"