‘Kinderen willen dat artsen niet alleen naar hun medische achtergrond kijken, maar ook naar hen als persoon’

Het Algemeen Dagblad deelt het verhaal van de zeventienjarige Floris (gefingeerde naam). Hij kreeg door een ongeluk erg veel last van zijn hand. Artsen lieten hem afwachten. ‘Daar was ik best verdrietig over’, vertelt Floris. Later bleek dat hij een zenuwaandoening had. Floris werd geopereerd, maar dat hielp niets. Er was geen beweging meer in zijn pijnlijke hand te krijgen. Ook bij de revalidatiearts kreeg Floris het gevoel alsof er niet naar hem geluisterd werd. Hij kon niet gelijk een pen vasthouden, maar wilde graag in kleine stappen vooruit.

Volgens de Kinderombudsman delen meer kinderen de ervaringen van Floris. Een arts luistert niet goed of een behandeling wordt niet goed uitgelegd, blijkt uit het rapport MijnZorgMijnZaak. Volgens kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer is het belangrijk dat artsen zich bewust zijn van de impact van hun besluiten op het leven van de kinderen. Ook zou er meer gevraagd moeten worden naar de mening van de kinderen in kwestie. ‘Kinderen willen dat artsen niet alleen naar hun medische achtergrond kijken, maar ook naar hen als persoon.’

Wat dat vergt van artsen? Margrite denkt dat het gaat om kleine aanpassingen. Afspraken na schooltijd, of tussentijds videobellen bijvoorbeeld. Luisteren is het sleutelwoord, vindt Floris. ‘Als artsen niet luisteren, denk ik: ligt het dan aan mij? Ik word daar onzeker van.’ Toch blijft hij positief. ‘Ik heb de artsen nodig. Ik hoop dat de situatie verbetert.’

Bron: Algemeen Dagblad