‘Ik zag ineens een beenprothese achter het gordijn’ - Enge dingen uit de nachtdienst (deel 2)

Wendy: ‘Om half 7 gooide ik, na een rustige nachtdienst, de deuren en gordijnen in de grote zaal open. Stond er ineens een dakloze achter me, die me bedankte voor het heerlijke nachtje slapen. Hij had lekker warm onder de counter gelegen. Je snapt natuurlijk wel dat ik daar nooit meer een nachtdienst heb gedraaid!’

Lig je lekker te slapen?

Lyzette: ‘Bij een vorige werkplek draaide ik slaapdiensten op een woning. Het was daar altijd pikkedonker. Op een gegeven moment hoorde ik geschuifel op de gang. Ik dacht dat er iemand naar de wc ging en dommelde weer weg. Ineens hoorde ik mijn deur heel langzaam opengaan. Daarna was het weer stil. Een paar minuten later hoorde ik iemand heel langzaam naar mij toe lopen. Vervolgens was het weer stil. Ik kon niets zien. Ineens grepen twee handen me vast. Ik gillen! Het bleek één van de bewoners te zijn die kwam kijken of ik lekker sliep. Ik kreeg echt een hartverzakking. Hij ook van mij trouwens…’

‘We hebben er maar een kopje koffie op gedronken’

Wendy: ‘Ik hoorde vreemde geluiden vlakbij de deur van de huiskamer. Ik dacht dat er werd ingebroken, dus ik heb de achterwacht en de beveiliging gebeld. Die kwamen om de tuin te inspecteren. Toen ik ze hoorde bulderen van het lachen, kon ik eindelijk een beetje ontspannen. Het bleken twee wippende egels te zijn. We hebben er maar een kop koffie op gedronken!’

Spookhuis

Janet: ‘Ik werkte in een woongroep, waar ik soms ook slaapdiensten moest draaien. Het deel voor de begeleiders was in een oud herenhuis. Ik weet zeker dat het er spookte. Het huis kraakte en maakte rare geluiden… Ik moest dan om 23:00 de computer op het kantoor afsluiten en die lange steile trap van dat herenhuis oplopen. Halverwege begon ik te rennen omdat ik het gevoel had dat ik achternagezeten werd. Als ik dan in het slaapverblijf was, dook ik als een dolfijn in het bed onder de dekens. De rest van de nacht bleef ik luisteren naar de geluiden die het huis maakte. Brrr. Als ik dan werd gebeld door een cliënt zat ik tegen het plafond aan, hoor!’

Creepy

Neeltje: ‘Ik had ’s avonds een best wel enge film gezien. Daarna moest ik de nacht in. Eén bewoner lag heel slecht en ik controleerde zijn knieën en enkel met mijn zaklamp. Ik wilde geen lamp aandoen om de andere bewoners niet wakker te maken. Toen zag ik ineens een beenprothese achter het gordijn! Ik heb gegild van de schrik. Brrr... De beenprothese lag daar 's nachts altijd omdat meneer normaal gesproken zelf zijn prothese aandeed als hij wakker werd en naar het toilet moest. Die moest dus binnen handbereik zijn.'

Het dak op

Petra: ‘Er was ingebroken in de nacht. De hele benedenverdieping (receptie, kantoren etc.) lag overhoop, dus we belden de politie. Achteraf bleek dat de inbrekers tijdens het bezoek van de politie nog aanwezig waren en via het dak ontsnapt zijn.’

Knallende deuren

Daniella: ‘Tijdens mijn ronde in het verzorgingshuis schrok ik me rot van mijn eigen spiegelbeeld in de ruit waar ik tegenover stond. Verder schrik ik altijd van die deuren met van die drangers eraan. Knalt de deur op de verdieping boven je “ineens” dicht… Dan heb ik een hartslag van op z’n minst 200!’

Horrorscenario

Suzan*: ‘Ik zat alleen in de nacht en kwam een kamer binnen. Lag er ineens een overleden persoon in de bedhekken: face down! Waarschijnlijk had de cliënt geprobeerd om uit bed te klimmen om iemand te waarschuwen dat ze zich niet lekker voelde.'

*De naam van Suzan is vanwege privacyredenen gefingeerd.

Wat is het engste dat jij hebt meegemaakt tijdens een nachtdienst?