De Zeeuwse Zuster - 'Het leven van meneer staat in de steigers en wij zijn aan de slag om dat zo aangenaam mogelijk te maken'

In de steigers

En zo kwam het tot een eerste ontmoeting met de meneer in kwestie. Eerst op afstand, later naast hem op de bank in de woonkamer van de afdeling. Hij is stil en onder invloed van de nodige rustgevende medicatie. Stiekem heb ik het met hem te doen. Want, laat ik het zo zeggen, niemand vraagt om gedwongen opgenomen te worden op een gesloten afdeling. Zeker niet wanneer het de zoveelste transfer op korte tijd is. Meestal zeggen ze dan… ‘Ja, maar hij is niet opgenomen voor zijn zweetvoeten.’ Nee, dat klopt, maar als je zelf geen ziekte-inzicht hebt en vervolgens van je bed gelicht wordt voor dingen die je beter anders aan had kunnen pakken… dan is het leven ineens best zuur. Van iemand die altijd een beetje op zichzelf heeft geleefd, naar iemand die volgens de normen en waarden van een rustige pg-afdeling moet leven. Dat vraagt haast om ongewenst gedrag. En dat gebeurde ook… Diverse disciplines steken wekelijks de koppen bij elkaar om de situatie stabiel te krijgen. Medicatie wordt afgebouwd, begeleiding krijgt vorm en verschillende dingen worden anders aangepakt.

Een poosje later ben ik weer op de afdeling voor een begeleidingsdienst. Net na de avondmaaltijd gaat het mis. Meneer valt terug in zijn ongewenste gedrag richting zijn medebewoners en wordt door mijn collega en mij naar zijn kamer geëscorteerd. Dit is een time-out, waarbij meneer even tot bedaren kan komen. Het mooie is dat ik na een klein uurtje terug naar zijn kamer ga om het contact te herstellen. Ik vraag netjes of ik op de bedrand mag gaan zitten en vraag hoe het met hem gaat. We praten over wat er zojuist is gebeurd en ik leg uit waarom hij naar zijn kamer gebracht is.

Terwijl hij met me praat kijkt hij naar buiten. Daar staan een hoop graafmachines en de eerste verdiepingen van een nieuw appartementencomplex zijn gehuld in stellingen. En toen ging er een lichtje bij me branden.

Het proces wat je op de naastgelegen bouwplaats ziet is exact datgene waarmee we hier bezig zijn.

Noem de hoofdbehandelaar maar de projectontwikkelaar, dan ben ik als verpleegkundige het adviesbureau. De leden van het team zijn de kanjers die het harde werk doen. Het leven van meneer staat in de steigers en wij zijn aan de slag om dat zo aangenaam mogelijk te maken. Of dat hij op deze afdeling blijft wonen… dat is de vraag, maar we laten hem niet gaan zonder dat we alles binnen ons kunnen gedaan hebben.

Zijn ziekte is niet wie hij is, enkel een onderdeel van een mens die ook gezien en gehoord wil worden.

Al doet meneer nog zo lelijk, mijn zorghart blijft voor hem kloppen.

Zeeuwse Zuster