Blogger Mariska: 'Wat is dit? Wat is deze pijn?'

eierstok-vrouw-ziekenhuis

Vorige week maandag had Mariska een afspraak met de gynaecoloog op de operatiekamer. De missie? Zoveel mogelijk besparen.

Afgelopen jaar ben ik vier keer te grazen genomen door een enorme buikpijnaanval. Tot drie keer toe beland ik kruipend op de spoedeisende hulp. Twee uur lang lig ik te kronkelen en draaien van de pijn, totdat het uiteindelijk afzwakt en ik alleen nog twee dagen het gevoel heb alsof ik overreden ben door een vrachtwagen. Daarna is het stil.

De grote vraag is: wat is dit? Wat veroorzaakt deze pijn? Galstenen, nierstenen of blaasontsteking. Zelf heb ik sterk het idee dat de pijn vanuit mijn baarmoeder komt, maar de artsen vinden niets. Totdat ik na de vierde aanval terechtkom bij een nieuwe gynaecoloog: Dr. Koeneman. Wat een topper! Ze neemt uitgebreid de tijd voor een niet heel feestelijk inwendig onderzoek. Maar wat ben ik blij dat ze dat doet. Ze kijkt, meet, draait, roert, draait nog een keer en zegt dan: ‘Maris, het zit daar niet helemaal lekker. Ik zie dat je eierstok vergroot is, er een endometriosecyste in je eierstok zit en je eileider verdikt is. Wat er precies moet gebeuren weet ik nog niet; dat kunnen we alleen maar zien als je op de operatietafel ligt!’ 

Oké, slik... Fijn dat we de oorzaak van de helse aanvallen waarschijnlijk gevonden hebben, maar toch ook weer niet. Weer gedoe op een plek waar ik zo graag de rust terug wil brengen. Super spannend ook, want wat treffen ze aan? Wat staat me te wachten? Ik kan dan wel roepen en heel sterk voelen dat de hoop op een kindje na 17 jaar verdwenen is, maar is dat wel echt zo als je heel, heel, heel diep vanbinnen in mijn hart kijkt? Wat als… Alle doemscenario’s passeren in de weken die volgen de revue. Maar goed, als het niet goed is, is het niet goed. Dan moet er wat gebeuren. 

Dus ben ik vorige week maandag stipt op tijd aanwezig voor mijn date met Dr. Baas op de OK. De technische staf voor Team van Dam staat al op mij te wachten. Ik word in slaap gebracht en ze gaan aan de slag. Een uurtje zijn ze met me bezig, maar daar merk ik verder niets van. Ik ben volledig onder zeil. Heerlijk. 

Na een onrustige nacht in het ziekenhuis staat Dr. Baas de volgende ochtend weer aan mijn bed. Eén van mijn (st)rijders heeft het niet gered. Jarenlang heeft hij samen met de rest van het team kopwerk gereden, de laatste jaren reed hij mee als knecht en nu is hij voorgoed uit het team gehaald. Hij trok het niet meer. Zowel mijn eierstok als mijn eileider aan de linkerkant waren niet meer te redden. Totaal verkleefd en verwikkeld tot een bal van circa 10 cm. 

Jarenlang heeft deze renner zijn stinkende best gedaan om de gele trui te winnen. Iedere maand werd er keurig een eitje geproduceerd en tijdens zware rondes als de Giro of Tour de France (lees 6 IUI- en 2 IVF-pogingen) moest hij vol gas aan de bak om de finish met een groter team te bereiken. En nu is het klaar, over en uit. Ik ben niet verdrietig, ik ben eigenlijk juist ontzettend dankbaar voor wat deze renner al die jaren allemaal voor mij gedaan en doorstaan heeft. En ik kan me heel goed voorstellen dat het op een gegeven moment klaar is.  

Mijn team bestaat nu nog uit één renner, en wie weet waar deze toe in staat is. Als je de Tour de France gevolgd hebt - ik had toch niets anders te doen - heb je gezien dat Pogacar bijna in zijn eentje, op het laatste moment, de strijd gewonnen heeft van de machtige Jumbo Visma ploeg. Dus wie weet, wie weet wat mijn rechter renner nog voor mij in petto heeft. 

Heel veel hoop op het winnen van de gele trui heb ik niet meer. Zo realistisch ben ik na 17 jaar wel. Maar ik ben zo ontzettend blij dat de rest van mijn team, mijn baarmoeder en rechter eierstok en eileider, in topconditie zijn. Zodat zij voor mij nog een aantal jaar mooi en kostbaar hormoonwerk kunnen verrichten, wat voor een vrouw, hoe vervelend we dat soms ook vinden, zo ontzettend belangrijk is. 

mariska-blogger-ongewenst-kinderloos-coach

Dit is Mariska: 

Ik ben Mariska (40), woon samen met Hans en ben moeder van de 2 meest fantastische Rottweilers; Cartouche en Boris. Onze grootste wens? Samen een gezinnetje stichten. Inmiddels zijn we 17 jaar, 6 IUI, 2 IVF en een aantal extra terugplaatsingen verder, maar zonder resultaat. De reden? Onbekend. Dit noemen we pech, mevrouwtje!

Bij de pakken neerzitten? Nee, zo steek ik niet in elkaar. Een leven zonder kinderen biedt ook heel veel andere te gekke kansen, mogelijkheden en uitdagingen. Toch neemt dat niet weg dat het niet altijd makkelijk is. Ongewenst kinderloos zijn is een levenslang verdriet. Van dat verdriet heb ik mijn missie en kracht gemaakt: ik coach vrouwen die ongewenst kinderloos zijn, spreek hierover, deel mijn eigen verhaal en dat van andere vrouwen, en organiseer mooie bijeenkomsten. En dat maakt mij onwijs blij. 

Mijn hobby’s? Yoga, racefietsen, de honden, lezen, studeren en leuke dingen doen. Guilty pleasure? Macarons van Tout Amsterdam. Verliefd? Op mijn kleine nichtjes. Mijn motto? Zelfs als je grootste droom onmogelijk blijkt te zijn, is er nog zoveel mogelijk!

Meer over Mariska weten? Kijk dan op haar website: www.mariskavandam.com

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar! 

You have already unliked it!