Blogger Mariska: 'Super om te zien hoe deze eeuwenoude traditie nog altijd voor zoveel plezier en spanning zorgt bij kinderen'

Zaterdag ontving ik in de familie-app foto’s van mijn 3 kleine nichtjes, verkleed als kleine pietjes met stralende gezichtjes. Druk in de weer met verlanglijstjes en tekeningen, maar ook de inhoud van de schoen werd zorgvuldig uitgezocht. De kleinste (2 jaar) vond het wel een goed idee om de fles pannenkoekenstroop in haar schoen te doen, want dat vinden de pieten vast heel lekker? Hilarisch!

Super om te zien hoe deze eeuwenoude traditie nog altijd voor zoveel plezier en spanning zorgt bij kinderen. Hoe ze nog altijd helemaal opgaan in dit prachtige verhaal, waarbij het Sinterklaasjournaal het hoogtepunt van de dag is. Ik kan oprecht intens genieten van de foto’s van mijn nichtjes én daarnaast is het ieder jaar weer ongelofelijk confronterend. Wat hadden wij deze periode ook graag mee willen maken met onze eigen kinderen. Wat had ik graag de koppies van mijn kinderen willen zien wanneer ze ‘s morgens hun gevulde schoentje vinden.

Als het een beetje mee had gezeten, hadden onze kinderen inmiddels misschien wel 16, 14 of 10 jaar geweest, geen idee. De tijd van spanning en sensatie was dan wel voorbij. Maar wat had ik dan graag, net zoals vroeger thuis, surprises gemaakt met een rijm en met z’n allen rond de gourmetplaat gezeten op 5 december. Maar helaas, die vlieger gaat voor ons niet op!

Jarenlang stonden op 5 december bij ons in de gang zakken vol cadeautjes van verschillende buren te wachten, totdat we het teken kregen om te komen bonzen op de deur. Geweldig om de spanning en schrik van de kinderen te horen en het rennen naar de deur te zien, in de hoop nog een glimp op te vangen van de Sint of zijn pieten. En dan de blijdschap voor al die zakken met cadeautjes! Lachend stonden wij om een hoekje te gluren. Geweldig om te doen.

Maar dan ging de deur dicht en begon daar een gezellig avondje en gingen wij terug naar een ‘leeg’ huis. De realiteit was hard en pijnlijk. De nodige tranen hebben gestroomd. Boos, teleurgesteld en verdrietig dat ons dit niet gegeven is. Dat wij dit feest met onze eigen kinderen nooit gaan vieren. Een feest waar ik zoveel mooie en leuke herinneringen aan heb van toen ik zelf nog een klein meisje was.

Ook confronterend momenten zijn de Sinterklaasfeestjes op het werk, waar je met je kinderen naartoe mag. Superleuk natuurlijk, begrijp me absoluut niet verkeerd. Ik vind het te gek dat bedrijven hier tijd en energie in steken. Maar het is en blijft pijnlijk als je geen kinderen hebt. Sta je daar toch een partij ongelukkig te zijn. Nee sorry ‘baas’, maar ik hoop dat je er begrip voor hebt dat wij even overslaan.

Sinds een aantal jaren maken Hans en ik van 5 december samen een leuke avond. Nemen we de tijd om lekker te koken en eten. Genieten we van warme chocolademelk met wat lekkers bij de houtkachel en soms kopen we voor elkaar een kleinigheidje. Dit jaar heb ik zelfs besloten om op 5 december een speciale bijeenkomst voor bondgenoten te organiseren. Een dag waarop we het, in een kleine en veilige setting, samen fijn en gezellig maken. Meer info hierover vind je op www.mariskavandam.com

Weet je waar je mij echt een enorm plezier mee zou doen? Als je een zus, broer, vriend, vriendin, buur of collega hebt waarvan je weet dat hij of zij geen kinderen heeft of kan krijgen. Stop dan op 5 december een lief kaartje, een gedichtje of een chocoladeletter in de bus. Het gaat me echt niet om het cadeautje; het is alleen zo fijn om op dit soort dagen even ‘gezien’ te worden. Het hoeft maar een heel klein gebaar te zijn, maar de impact is enorm. Echt waar, ik spreek uit ervaring dankzij onze allerliefste buurtjes!