'Wist je dat het hart van een vrouw vaker anders reageert dan dat van een man?'

Welkom bij een nieuwe blog.

Gisteren sloot ik voor het laatst de voordeur af. Daarmee nam ik afscheid van het huisje van mijn moeder. Helemaal leeg is het nu. En nu alles eruit is, is het ook dit een herinnering geworden.

Mag ik je weer meenemen in de ambulance praktijk.

Onwelwording.

Op een van de mooie dagen van oktober word ik met spoed gestuurd naar een winkel in de binnenstad. Ik heb dienst als Rapid Responder. Een bezoeker is onwel geworden. Het gaat om een mw, er is wel ademhaling en mw ziet bleek. Ze is in de stabiele zijligging gelegd.

Met mijn materialen begeef ik me naar de plek waar mw is.

Ze blijkt met een gezelschap op pad te zijn.

Mw. vertelt dat ze terwijl ze op de stoel zat, plots het gevoel kreeg flauw te vallen. Volgens omstanders is ze korte tijd niet aanspreekbaar geweest.

Er zijn geen pijnklachten. Ze heeft voorheen nog gegeten en gedronken. Ze heeft dit al vaker gehad. Ze is al door de cardioloog onderzocht en terugverwezen naar de huisarts.

Met deze gegevens ga ik aan de slag. Het is belangrijk om systematisch te werk te gaan.

Mw. spreekt, dat betekent per definitie een vrije ademweg.

De ademhaling is rustig, frequentie 16 min. Bij het beluisteren van de longen hoor ik beiderzijds normaal ademgeruis. Er zijn geen bijgeluiden zoals vocht of tekenen van ontsteking. De perifere saturatie is 98%.

Mw. gebruikt geen hulpademhalingsspieren. Er is geen pijn bij in- of uitademen. Daarmee is de B (Breathing) veilig en prima in orde.

N.B. Een longontsteking kan aanwezig zijn, zonder dat je dit kunt horen bij het beluisteren van de borstkas met een stethoscoop.

In de C (circulatie) valt me op dat mw. nog bleek ziet. De pols voelt zwak en week. De hartfrequentie is 70 min. De bloeddruk die ik meet, is conform de polsslag. 65/35. Op de monitor zie ik een normaal hartritme. Het elektrocardiogram laat een blok zien van de rechter geleidingsbundel. Deze zorgt samen met o.a. de linker bundel voor snelle geleiding van de elektrische activiteit.

Echter, dat verklaart niet de lage bloeddruk. Mw. heeft geen pijn of druk op de borst. Wist je dat het hart van een vrouw vaker anders reageert dan dat van een man? Vrouwen ervaren vaker druk in plaats van pijn op de borst en hebben vaker problemen met de microcirculatie van het hart-bloedvaten. Het klachtenpatroon bij een hartinfarct kan atypisch zijn.

Prof. dr. A Maas is een vooraanstaande cardiologe die hier veel onderzoek naar gedaan heeft.

Mw. heeft getranspireerd. Dit past bij de lage bloeddruk.

Mw. is met deze bloeddruk nog helder en adequaat.

In de C kijk ik nog of er tekenen zijn van bloedverlies. Denk aan een darmbloeding en/of vaatproblematiek aan de grote lichaamsslagader.

De buik is soepel. Mw. heeft geen buikpijn of rugpijn. Er is geen aandrang.

De bloeddruk is links en rechts gelijk. Bij de tweede meting is de bloeddruk weer gestegen tot 82/40.

In de D (disability) kijk is of er sprake is van neurologische afwijkingen.

Mw. reageert alert en adequaat. Ze heeft geen hoofdpijn. Er is geen sprake van krachtsverlies. De glucosewaarde is 7. Mw heeft geen visus klachten en beide pupillen reageren normaal. Geen tongbeet. Geen incontinentie. In de neurologische status zijn er dus geen bijzonderheden.

Er zijn geen klachten van misselijkheid of duizeligheid.

De lichaamstemperatuur is 35 graden, gemeten in het oor. Je ziet zodra mensen transpireren het lichaam snel afkoelt.

Verder informeer ik of er andere bijzonderheden zijn. Denk daarbij aan de intake van eten en drinken. Zijn er klachten m.b.t. de urinewegen?

Mw. heeft de klachten van episodes van een flauw gevoel sinds een aantal maanden. Thuis blijft ze rustig zitten en dan zakt het vanzelf.

Ook deze aanvullende anamnese levert dus geen nieuwe aanwijzingen op. Behoudens wat er nu gebeurd is, betreft het een recidief episode.

Qua medicatie gebruikt mw. onder andere een bloeddrukverlager.

Uiteraard meet ik nog een paar keer de bloeddruk. Deze is hersteld naar 110/60. Mw. voelt zich ook een stuk beter.

Samengevat: een 84-jarige mw. met een recidief van collaps. Ze voelt het aankomen en het herstelt spontaan. Er is geen sprake van trauma. Bij het lichamelijk onderzoek komen er geen bijzonderheden aan het licht. Geen verklaring kunnen vaststellen waardoor Mw deze bloeddrukdaling heeft gehad.

Hoe verder nu: er is geen reden om mw. nu in te sturen. De bloeddruk is spontaan hersteld. Mw. voelt zich weer goed. Ik bel met haar huisarts.

De episode zoals ik die overdraag, is bekend bij de huisarts. Wel vraag ik of het verstandig is de antihypertensiva te continueren. De huisarts adviseert deze te stoppen en op korte termijn een afspraak bij de huisarts om dit te evalueren. Uiteraard bespreek ik alles met mevrouw.

Ze is blij dat ze met het gezelschap terug kan.

Omdat de bus enkele straten verder staat, besluit ik haar even naar de bus te brengen. Zodoende weet ik dat ze veilig in de bus zit.

Vaker kunnen we in het pre hospitaal niet vaststellen wat de reden van de onwelwording is. We kijken altijd of er alarmsignalen zijn of afwijkingen die we kunnen vaststellen. Als er alarmsignalen zijn die op een spoedeisende hulp nader bekeken moeten worden, dan sturen we de patiënt in. Ook beoordelen we samen in overleg welke vervolgzorg nodig is of ik adviseer.

Aan die ketenpartner (in dit geval de huisarts) draag ik dan de zorg over.

Tot zover weer,

Vandaag een 24-uurs dienst.

Ik wens je een goed weekend en nogmaals veel dank voor alle hartverwarmende reacties.

Goed weekend en tot de volgende blog.

John.

Instagram: ambulanceverpl_in_praktijk