‘Omdat het het mooiste “werk” is’ – 10 redenen waarom jullie op de zorgwerkvloer rondlopen

1) Geïnspireerde doktersassistente

‘Waarom ik in de zorg werk? Op mijn vijftiende ben ik helaas chronisch ziek geworden. Ik heb in veel ziekenhuizen gelegen. De verzorging van de verpleegkundigen vond ik toen geweldig. Omdat ik ziek was, kon ik niet in ploegen werken, dus ik koos niet voor de verpleging. Ik ben zo blij dat ik, via een omweg, doktersassistente ben geworden.’

2) 36 jaar geleden…

‘Eigenlijk ben ik er ongeveer 36 jaar geleden min of meer ingerold. Ik kon moeilijk een stage krijgen in het buurthuiswezen. Zo kwam ik in de meervoudig gehandicaptenzorg terecht. Op dit moment werk ik met onze licht verstandelijk beperkte medemens. Ik zou niet anders willen en kunnen dan werken in de gehandicaptenzorg.’

3) Zorgziel

‘Ik houd van zorgen voor iemand: hulp bieden, zorgen dat het goed gaat en dat de zorgvrager plezier heeft. Ik heb altijd al gezorgd. Ik denk dat het in ’90 was, toen ik de oude ziekenverzorgende opleiding deed. Daarna werd ik in het diepe gegooid in de ouderenzorg. Dat was ik na negen jaar zat. Daarna heb ik tien jaar als begeleider bij meervoudig beperkte kids gewerkt. Dat was echt heel anders, maar zo leuk! In de loop der jaren werd de zorg voor hen steeds complexer. Die tien jaar waren erg mooi en ik heb veel geleerd. Ik kreeg ook met minder leuke dingen, zoals agressie, te maken. De laatste twee jaar werkte ik in een verpleeghuis op een gesloten afdeling voor ouderen met dementie. Dat vond ik erg zwaar. Twee maanden geleden heb ik mijn ontslag ingediend. De zorg is erg veranderd in de bijna 30 jaar dat ik er gewerkt heb. Nu moet ik voor mezelf zorgen, want dat vergat ik wel eens in die 30 jaar. Tegenwoordig moet je alles in dezelfde tijd, liefst sneller, doen met minder mensen op de werkvloer. Jammer… Toch blijft het knagen. Misschien ga ik toch ooit weer terug naar de zorg.’

4) Tante als rolmodel

‘Ik wilde altijd zoals m’n tante worden. Toen ik dus een keuze moest maken, werd het verpleegkunde. Zij werkte in het ziekenhuis, maar na een stage in het ziekenhuis, was ik daar meteen van genezen. Ik wilde de psychiatrie in. Daar ben ik ook op afgestudeerd. Toch rolde ik na mijn studie de gehandicaptenzorg in. Daar ben ik acht jaar blijven plakken. Nu werk ik al anderhalf jaar in de thuiszorg.’

5) Vaarwel zorg?

‘Als klein meisje riep ik al dat ik zuster of kapster wilde worden. Inmiddels ben ik twintig jaar werkzaam in de ouderenzorg. In al die jaren heb ik veel zien veranderen, helaas niet altijd ten goede (werkdruk, papierrompslomp en andere neventaken). Na al die jaren aan het bed, denk ik er momenteel sterk aan om de zorg vaarwel te zeggen en iets geheel anders te gaan doen.’

6) Nieuwsgierig kleinkind

‘Toen bij mijn opa het onderbeen was geamputeerd, kwam de thuiszorg om de wond uit te spoelen. Dit vond ik zo interessant dat ik zelf de zorg in wilde. Toentertijd heb ik de wijkverpleegkundige veel in de weg gelopen, omdat ik het zo interessant vond.’

7) Carrièreswitch naar de zorg

‘In 2013 was ik, nadat ik mijn onderneming moest sluiten en ik gescheiden was, op zoek naar een nieuwe baan. In de zorg kon ik betaald omscholen op latere leeftijd. Nu wilde ik vroeger altijd al ‘zuster’ worden. Ik ben begonnen met de BBL-opleiding tot Verzorgende-IG en nu ben ik al twee jaar klaar met de BBL-opleiding verpleegkunde niveau 4.’

8) Jong geleerd…

‘Toen ik vijftien was, kreeg mijn vader een ileus, en daarna een stoma. Ik verzorgde de stoma, omdat mijn moeder het niet wilde doen. Daarna ging ik op mijn zeventiende de verpleging in. Ik heb in bijna alle vakgebieden gewerkt en het overal naar mijn zin gehad.’

9) Kort maar krachtig:

‘Ik werk in de zorg, omdat het het mooiste “werk” is om te mogen doen.’

10) Doktertje spelen

‘Als kind speelde ik altijd al doktertje met mijn poppen. Ik wist al heel vroeg dat ik de zorg in wilde. Ik heb de oude verpleegkunde-opleiding gedaan en werk nu al 23 jaar in de kraamzorg.’

Wat kwamen er veel reacties. Ik lees heel vaak dat mensen in eerste instantie niet voor de gehandicaptenzorg kozen, maar er toch zijn blijven plakken omdat ze het er zo leuk vonden. Grappig! Jammer dat de zorg soms niet ten goede veranderd is en dat dat maakt dat sommigen van jullie overwegen om ons beroep vaarwel te zeggen. Dat lijkt me een heel lastige keuze, maar ik begrijp het wel!