‘O, je werkt in de zorg? Wanneer kom je mij verplegen?’

Onlangs bracht ik jullie al op de hoogte van alle bijzondere exemplaren die je op Tinder tegenkomt. Ieder z’n smaak natuurlijk, houd me ten goede. Anyways: niet alleen de foto’s en de mannen die daarop staan zijn soms een verhaal waard, maar ook zeker de openingszinnen van sommigen. 

Ik begrijp dat het soms knap ingewikkeld is om een gesprek te beginnen, want hee, die ‘Hoi, hoe is het?’ of ‘Hi, hoe is je dag?’ zijn toch ook wel lichtelijk afgezaagd en sommige mannen zijn graag net een tikkeltje creatiever. Dat lukt een aantal van hen aardig, maar er zitten toch ook wel echt bijzondere ingevingen tussen. Zo was ik afgelopen week tijdens een verveelmomentje weer lekker aan het swipen en stuitte ik op een man die eigenlijk te mooi was om waar te zijn, en waarvan achteraf ook inderdaad bleek dat hij te mooi was om waar te zijn. Goddelijk uiterlijk, mindere openingszin.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, vroeg hij me: ‘Dus… Wanneer heb jij voor het laatst seks gehad?’ Nou, ik was toch lichtelijk in shock van wat daar ineens in mijn beeldscherm verscheen. Ik kan, al zeg ik het zelf, echt wel tegen een grapje. Maar dit… Enigszins over de top, vind je niet? Ik heb ongeveer twintig minuten zitten nadenken over een geniaal antwoord, waarbij ik uiteraard niet inging op dat wat hij vroeg, maar het liefst wél een machtig mooie comeback wilde maken. Die inspiratie ontbrak, dus zei ik: ‘Vast langer geleden dan jij, als ik dit zo lees’. En dat was dat. Match opgeheven en klaar (en dan die eeeen klaar op zo'n Snollebollekes manier, witte wel).

Nou, vervolgens kwam de volgende knaap de hoek om zeilen. Ik had nog steeds goede hoop op een normaal gesprek, al was het al diverse keren in het water gelopen. Maar toch: nooit opgeven in het leven en al helemaal niet wanneer het mannen betreft. Met de volgende, die opnieuw leuke en spontane foto’s had, had ik in eerste instantie een leuk gesprek. Ik weet nog goed waar het misging. Hij zei in één van zijn zinnen ‘treinstadtion’. Treinstadtion. MET EEN D ERTUSSEN. En dit gebeurde niet maar één keer, maar het draaide uit op herhaaldelijk misbruik van de Nederlandse taal. Helaas knul, maar ik vind dit echt een no go.

Maar, dames en heren, hier komt het absolute toppunt. Ik heb natuurlijk op mijn profiel vermeld staan dat ik in de zorg werk. Je hebt werkelijk géén idee hoe vaak ik daar al wel niet een opmerking over heb gekregen. ‘O, je werkt in de zorg? Wanneer kom je mij verplegen?’ Of dat ik als zuster natuurlijk wel raad weet met bepaalde dingen. Of dat ik dan natuurlijk een heel zorgzaam typje ben en vast ook wel elke avond kan koken als meneer met zijn benen omhoog op de bank ligt. Recht door zee en vooral ook heel cliché. Ik ga er vanuit dat deze opmerkingen er bij jullie ongetwijfeld ook al heel wat keren als versierpoging in zijn gegooid...

Ja, ik ben een zorgzaam type, maar nee: zo makkelijk gaat dat natuurlijk allemaal niet. Je moet het toch echt verdienen, wil ik voor je zorgen. Mijn cliënten verdienen dat voor de volle 100% en deze mensen verzorg ik vol overtuiging. Maar die man? Zorg eerst maar eens voor mij; dan praten we verder.

Volgende week lees je weer iets nieuws over mijn leven…