Nathalie: ‘Als ik niet die mammografie had gehad, was ik er nu misschien niet meer geweest’

Nathalie had zelf sterk het gevoel dat er iets niet klopte met haar borsten: ‘Ik had het gevoel dat er iets aan de hand was. Ik had wel pijnlijke borsten maar ik kon niks voelen. Steeds vaker kreeg ik signalen door dat er iets niet klopte en dat kon ik niet negeren. Toen ben ik naar de huisarts gegaan, en ook zij kon niks zien en voelen. Ik moest toen assertief zijn om toch een verwijzing te krijgen voor een mammografie. En ja, het was dus niet goed. Ik had een agressieve tumor. Als ik niet die mammografie had gehad, was ik er nu misschien niet meer geweest.’

Borstkanker zat niet in haar familie, dus het was ook niet aannemelijk dat haar klachten zouden wijzen op borstkanker. Toen ze te horen kreeg dat ze het toch had, waren haar eerste gedachten en gevoelens uiteenlopend. Nathalie: ‘Mijn eerste gedachten waren aan de ene kant van: Shit, dus toch! Ik heb het wél goed aangevoeld! Wat ook gebeurt, als je de diagnose kanker krijgt, is dat je direct in het rouwproces komt. Het eerste wat gebeurt is meteen een mix van gevoelens. Zoals boosheid, die je op alles en iedereen projecteert. En verdriet en ongeloof. Het is direct een rollercoaster aan emoties waar je in terechtkomt.’

Genieten van het leven

Nathalie: ‘Door wat er is gebeurd leef ik met de dood op mijn schouder. Ik ben heel erg bewust van mijn eigen sterfelijkheid. Iedereen heeft een houdbaarheidsdatum. Ik heb nu meer dan ooit dat besef. In het gehele proces ben ik er bewust van geworden dat ik heel graag wil leven. Ik wil mijn verlangens en dromen realiseren. Daar ga ik niet op zitten wachten, maar in het hier en nu meteen actie ondernemen en genieten.’

Dat zou ze ook graag aan anderen willen meegeven. ‘Het is mijn wens om anderen te inspireren met mijn verhaal. Over hoe zij om kunnen gaan met tegenslag in hun leven. Je hebt niet altijd keuze wat je overkomt in het leven, maar je hebt altijd wel keuze hoe je daarmee om gaat. Als je kanker krijgt is er veel onzekerheid en er zijn een hoop zaken waar je geen invloed op hebt. Het liefst wil je zekerheid, maar die kan je niet krijgen. Wat je wel kan doen is kijken waar je wél invloed op hebt. Waar kan ik wel de regie pakken? Als je je daar mee bezighoudt geeft je dat positieve energie en die kun je weer goed gebruiken om te dealen met alles wat er is.’

Kanker. Cadeau van het leven

Om haar verhaal te kunnen delen met anderen heeft Nathalie een boek geschreven: ‘Kanker. Cadeau van het leven’. Het leven presenteert je cadeaus, leuke en minder leuke, dus waar je focus je op? Hoe ga je om met de minder leuke cadeaus van het leven? Nathalie: ‘Ik ben gaan schrijven vrij snel nadat ik de diagnose kreeg. Het was voor mij een uitlaatklep. Er gebeurt namelijk veel en je hoofd zit vol met gedachten. Mijn ervaringen en gevoelens op papier zetten gaf mij rust en veel helderheid. Ik werd me heel erg bewust van wat er met me gebeurde, mentaal en emotioneel, en of dat wat ik deed voor mij werkte of juist niet. Daardoor had ik keuze om er anders mee om te gaan. ’

‘Het opschrijven van mijn verhaal was in eerste instantie puur voor mezelf , dus ongecensureerd. Met mijn werk sta ik altijd voor groepen mensen die willen werken aan hun persoonlijke ontwikkeling en ik vertelde daar ook mijn verhaal. Ik merkte dat mensen daar veel aan hadden. Ik besloot om een deel van mijn verhalen te bundelen en een boek uit te geven. Hiermee hoop ik vrouwen met borstkanker, en nog breder, mensen met kanker te helpen, maar ook mensen in hun omgeving, zoals familie en vrienden, en zorgprofessionals.’

Boodschap

Haar boodschap voor mensen met kanker is duidelijk. Nathalie: ‘Je hebt niet altijd keuze wat je overkomt in het leven, maar je hebt wel altijd keuze hoe je daarmee om gaat. En de positieve handvatten geef ik mee in mijn boek, door voorbeelden hoe ik met allerlei situaties en gevoelens ben omgegaan. Van lezers krijg ik terug dat zij erkenning en herkenning vinden in mijn verhaal.  Een verhaal kan ook houvast en inspiratie bieden.’

Daarnaast wil Nathalie de schaamte over ‘kanker hebben’ wegnemen. ‘Op een gegeven moment was de chemo afgelopen en ik wilde er graag even tussenuit. Ik had een kleine vakantiebreak. Ik had natuurlijk geen haar dus ik ging met mijn pruik op weg. Ik was erg blij dat ik die pruik had want ik schaamde mij om te vertellen dat ik kanker had. Ook als ik mensen nieuw ontmoette vond ik het eng om te vertellen. Terwijl het juist goed kan zijn om met anderen te praten wat je overkomt.’

Zorgverleners

Ten slotte wil Nathalie ook nog iets meegeven aan de mensen die werken in de zorg. ‘Mijn boek zou je kunnen gebruiken om je te verplaatsen in iemand die de diagnose kanker heeft gekregen. Ik schrijf ook over hoe ik het contact met verschillende zorgverleners heb ervaren. Ik wil benadrukken dat ik de mensen die werken in de zorg enorm dankbaar ben, maar ik heb het contact en de manier van communiceren niet altijd als prettig ervaren. Het is bekend dat de manier van communiceren door zorgverleners van invloed kan zijn op de gezondheid van een patiënt. In mijn boek schrijf ik wat dat betreft over diverse zorgprofessionals.'

Ben je benieuwd geworden naar haar boek? Kijk dan hier.