Jurriën werkt als ambulanceverpleegkundige op Schiphol: ‘We rijden op plekken waar ook vliegtuigen rijden, hier moet je echt alert op zijn’

Wat houdt je werk in?

‘Eigenlijk alle acute gezondheidszorg waar mensen 112 voor bellen. Dat kan van het meest onbenullige tot het meest ernstige zijn. Bij ons op Schiphol is het organisatorisch net wat anders geregeld dan in de regio. Ik werk voor Airport Medical Services, dat is een joint venture tussen KLM Health Services en Schiphol. Ons team bestaat uit een medic en een ambulance. De ambulance is hetzelfde als een ambulance in de regio met een ambulanceverpleegkundige en een ambulancechauffeur. De medic is een ambulanceverpleegkundige die alleen naar meldingen gaat, die kan je een beetje vergelijken met een rapid responder in de regio. Werkinhoudelijk zijn er ook verschillen tussen de ambulance in de regio en op Schiphol.’

Aan wat voor verschillen moet ik denken?

‘Het grootste verschil is dat we multidisciplinair werken vanaf de start. In de regio werk je ook met regelmaat multidisciplinair, maar begin je altijd monodisciplinair. Als je hier op Schiphol ter plaatste komt, is standaard de bedrijfshulpverlening aanwezig. We werken veel samen met de brandweer en met de marechaussee. De ambulance is ook onderdeel van de alarmregeling Schiphol. Op het moment dat er een grotere calamiteit is, een probleem met een vliegtuig, zoals een hydraulisch probleem, een lekke band of een hete rem, worden er allerlei disciplines standaard opgeroepen. En daar hoort de ambulance ook bij.’

‘Maar we werken ook nauw samen met de medische dienst, die je kan zien als een huisartsenpost plus. Iedereen die reist en een klacht heeft op de luchthaven kan zich daar melden. Daar komen wij dagelijks. In de regio is een groot deel van ons werk meer huisartsengeneeskunde geworden. Deze zorg is hier iets minder, omdat wij het gemak van een medische dienst hebben, waar we heel gemakkelijk naar doorverwijzen.’

Op Schiphol moet je als passagier door de veiligheidscontrole. Hoe werkt dat voor jullie?

‘Dat noemen we air-en landzijdig. Landzijdig is Nederland en airzijdig is voorbij de douanegrens. Als we airzijdig zijn en we willen iemand naar een ziekenhuis brengen dan is daar grenscontrole voor nodig. Hierbij hebben we de marechaussee nodig. Op Schiphol hebben wij via een Schipholpas een autorisatie om overal te kunnen bewegen en zijn wij vrijgesteld van een security check. Onze identificatie gaat via onze Schipholpas, maar als we spoed hebben, wordt alleen ons kenteken genoteerd en dan rijden we gewoon door. Als er een ambulance vanuit de regio moet komen, wordt die naar het incident begeleid door de Airside Authority. Deze begeleidt de ambulance ook de luchthaven weer af.’

Welke gebeurtenissen in je werk zijn je bijgebleven?

‘Er was vrij recent incident waarbij een verstekeling in het landingsgestel zat, waar ik bij de hulpverlening betrokken was. Ik was nog nooit bij iemand betrokken geweest die als verstekeling in een vliegtuig zat, dat was voor mij de eerste keer. Dit is dan sowieso al indrukwekkend en helemaal omdat deze man het ook overleefd heeft.’

‘Iets anders wat veel indruk op mij heeft gemaakt is het conflict in Oekraïne. In het Europees samenwerkingsverband worden Oekraïners die medische hulp nodig hebben over verschillende landen in Europa verdeeld en die worden daar aan ziekenhuizen of zorginstellingen gepresenteerd om daar verdere behandeling te krijgen. Nederland werkt daaraan mee, dus er worden hier meerdere mensen opgenomen en behandeld. Dat gaat om burgers, bijvoorbeeld met kanker, die in Oekraïne geen behandeling meer kunnen ontvangen. Ook gaat het om militairen die ernstig gewond zijn. Daarin voeren wij met name de regie. We zijn dan de sleutel tussen de regio, dus de ambulances en/of de voertuigen van het Rode Kruis die de Oekraïners komen ophalen, en het vliegtuig. Er staat dan een hele rij met voertuigen klaar buiten Schiphol. Wij begeleiden deze, samen met de verantwoordelijke instanties op Schiphol, naar het platform waar het vliegtuig landt en dan zorgen wij dat de juiste persoon in het juiste voertuig terecht komt en dat het heel vlot gebeurt.’

Wat vind je lastig aan je werk?

‘De communicatie gaat over meerdere schijven, daardoor heb je niet altijd alle informatie die je zou willen hebben. Dat is soms extra uitdagend en af en toe verrast het ook enorm. Zo hadden we een keer een melding ‘kindje niet lekker.’ Dat bleek om een heel jong baby’tje gaan die zo uitgeput was door de lange reis dat het in serieuze ademnood was. Daardoor belandde wij bijna in een setting van een kinderreanimatie van een baby van nog geen drie weken oud.’

Werk je liever op de luchthaven of in de regio?

‘Er zitten voor- en nadelen aan werken op de luchthaven. Een van de nadelen is dat wij geen onderdeel van de cao zijn, dat vind ik jammer. Dat heeft als nadeel dat elke keer wanneer iets in de ambulancewereld verandert, wij van vooraf aan moeten beginnen met gesprekken en onderhandelingen. Voordelen zijn dat het ritaanbod ruimer en diverser is dan ik had verwacht. Doordat we maar één ambulance hebben, doe je alle ritten. Ik doe geen besteld vervoer meer, dat hebben we niet op Schiphol. Dit vind ik niet heel vervelend. Het werken met heel veel verschillende disciplines vind ik ook echt ontzettend leuk om te doen. Via de marechaussee krijg ik veel politieprocessen mee, via de brandweer weer heel veel brandweerprocessen. Ook het proces op de medische dienst, waar je actief meedenkt en handelt vind ik leuk. Dat maakt mijn werk het ook heel divers.’

Vind je zelf dat je bijzonder werk doet?

‘Wat ik bijzonder vind is dat je rijdt op plekken waar niemand anders mag rijden. Als ik over een taxibaan wil rijden, waar ook allerlei vliegtuigen taxiën, moet dat gecoördineerd worden door de luchtverkeersleiding. Mijn collega-chauffeur mag zelfs, na toestemming van de luchtverkeersleiding, een landingsbaan kruisen. We rijden op plekken waar ook vliegtuigen rijden, hier moet je echt alert op zijn. Dan besef ik mij dat ik weer ergens rijd, waar ik anders nooit gereden zou hebben.’