Een artikel uit Persoonlijk
'Jij beslist hoe jij je leven invult en dat geldt ook voor je dood...'
Praten over het einde van je leven. Wanneer en hoe pak je dat aan? Dianne kijkt in deze blog terug op een aantal cliënten die haar zijn bijgebleven. 'De ene keer voelde ik opluchting, omdat ik wist wat voor strijd die cliënt had geleverd. De andere keer verdriet omdat degene nog vol in het leven stond...'
Het einde. Er wordt weinig over gesproken. Vaak begint het gesprek pas als iemand ziek wordt. Het gesprek over het einde van je leven. Hoe denkt men erover? Ben je bang of zie je het als iets moois? Laat je het over je heen komen of wil je het recht hebben zelf te besluiten wanneer jij er klaar mee bent?
In al mijn jaren in de zorg heb ik van vele cliënten afscheid moeten nemen. De ene keer voelde ik opluchting omdat ik wist wat voor strijd die cliënt had geleverd. De andere keer verdriet, omdat degene nog vol in het leven stond en genoot van de mooie dingen om hem of haar heen.
Ik denk terug aan de cliënt van bijna 100 jaar die ernstig ziek werd en drie keer op sterven lag. Tot zijn grote verdriet werd hij steeds weer beter. Hij wilde zo graag deze wereld verlaten. Drie keer was voor hem scheepsrecht. Gelukkig…
Verbazing voelde ik vooral bij een cliënt met ALS die nooit over euthanasie had gesproken en de middag na mijn laatste zorgmoment hiervoor had gekozen. Mijn collega wist het wel, maar mij werd niets gemeld. Ik kan er nog verdrietig van worden. Wat had ik nog graag afscheid genomen net als mijn collega. Maar in dit geval is dat bijzaak. Mijn gevoel is niet relevant.
Mijn ouders hadden alles vastgelegd voor hun overlijden. Tot in detail. Mijn moeder was daarin flexibeler dan mijn vader. Hij had strikte eisen, die geen ruimte gaven voor wensen van de achterblijvers. Het was uiteraard zijn wens, maar dat maakte het afscheid voor mijn gevoel kil, kort en eenzaam.
Ik heb dat gevoel losgelaten, want ik kan er niets meer mee. En eigenlijk hoort het ook wel zo. Je leven is van jou persoonlijk. Jij beslist hoe jij je leven invult en dat geldt ook voor je dood...
Dit is Dianne:
Ik ben Dianne, 51 jaar. Op mijn 33ste heb ik mij laten omscholen voor een baan in de zorg en inmiddels ben ik Verzorgende IG in de thuiszorg. Sinds kort ben ik samen met mijn vriend ook pleegouder en wekelijks logeert bij ons een lief jochie van 4 maanden. Zelf heb ik geen kinderen, maar ik ben wel bonusoma van de kleinzoon van mijn vriend. Kortom: genoeg voer voor mijn andere hobby... Schrijven. Ik wens jullie veel leesplezier! Neem anders ook eens een kijkje op mijn Facebookpagina: Zeg maar gewoon zuster.
Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!
Reageren op dit bericht?
Om te kunnen reageren op dit bericht moet je ingelogd zijn. Klik hier om in te loggen.