‘Je bent op je hoede en toch verbaasd dat er weer wat ontstaan is’

Je hebt zo hard gevochten en dan…? Weer kanker. Die ziekte doet soms wat zij wil. Er zijn geen garanties in het leven en dat weet je bij voorbaat. Je hoort het aan, de knop gaat om en je gaat wederom in de medische molen. De eerste keer heb je al een zwaar traject doorlopen. Soms word je na jaren kankervrij verklaard. Dan besef je, ik kan weer gaan leven. Dat omschakelen is echt een hele idiote gewaarwording. Je leven heeft een tijdje stilgestaan en nu mag, en kan je weer vooruitkijken richting de toekomst. Het leven lacht je weer toe maar dan…. Weer een diagnose voor de tweede keer kanker.

De man die bij me komt op het spreekuur vertelt me dit. Hij heeft darmkanker gehad en is behandeld met bestralingen en een operatie. Heeft een stoma gekregen en nadien nog eens chemokuren. Nu komt hij voor een longoperatie. Het is nog niet duidelijk of het een uitzaaiing betreft van zijn darmkanker of toch primaire longkanker. Er zijn meerdere plekjes gezien op zijn longen en die wil de chirurg operatief verwijderen.

‘Je bent op je hoede en toch verbaasd dat er weer wat ontstaan is’, zegt hij. 'Je denkt dan toch, is de kanker wel weggeweest of is die blijven sluimeren? Maar, opgeven is geen optie, ik ga door. Met een stuk long eraf kun je ook leven. Ik heb veel tegenslagen gehad. Na de chemo heb ik tintelingen overgehouden in mijn handen en mijn voeten. Daar heb ik mee leren leven. Daarna oncologische revalidatie gedaan, omdat ik zo vermoeid was. Ik ben nu weer in een goede conditie en kan er weer tegen aan.'

De man ziet er ook goed uit met een gebruinde huid van het zonnetje. ‘Ik fiets weer, maak lange wandelingen, eet gezond. Ik doe er alles aan om er bovenop te komen. Nog een keer ertegenaan, in de strijdmodus, om de kanker te overwinnen. Het leven is nog te mooi.’ Benieuwd vraag ik hem: 'Waar haalt u de kracht vandaan?' 'Ik ben nog niet klaar met leven. Ik heb een lieve vrouw en kinderen. Zij houden mij op de been en daar wil ik nog zo lang mogelijk van genieten. Zolang er een kans voor mij is, pak ik deze met beide handen aan. De arts heeft er vertrouwen in en ik ook.’

Paralympisch snowboard kampioen Bibian Mentel overkwam het 15 keer dat de kanker terugkeerde. Zij heeft een optimistische levensvisie. ‘Ik heb een rugzakje met kanker, dat ik altijd bij me heb. Ik ben voorbereid op slecht nieuws. Het negatieve sta ik niet toe in mijn mind’. Ze zegt ook: ‘Ik wil dat er een grens zit aan mijn verdriet. Mijn partner en ik zeggen altijd, we janken even en dan is het weer oké.’ Er is een documentaire over haar gemaakt: ‘Leef’, waarin zij een jaar gevolgd is.

De naam Bibian betekent, hoe toepasselijk, vol van leven. Laatst was ze te zien in een tv-programma bij Humberto Tan. Daarin laat ze weten te blijven genieten van het leven en de vele mooie momenten. Met bewondering en respect heb ik dat bekeken. Op zijn vraag wat de zin van het leven is, antwoordt zij: 'Dat is heel simpel; dat is liefde, in de breedste zin van het woord.’ Wat ze eenieder nog mee wil geven zijn drie dingen; volg je passie, verzamel herinneringen en wees met z’n allen een beetje lief voor elkaar. Zij overleed op 48-jarige leeftijd.