'En dan… stromen de tranen over mijn wangen'

Thuis komen de tranen

Gisteren lag je in je bed, niet aanspreekbaar, in een diepe slaap. Of hoorde je me soms stiekem toch wel, maar deed je net of je me niet hoorde? Het zou heel goed kunnen, dat past bij je.

In deze palliatieve fase is het belangrijk en met familie afgesproken dat je comfortabel bent, in jouw geval is dat niet angstig, niet onrustig en geen pijn. Omdat je longontsteking niet behandeld wordt, is benauwdheid ook een bijkomstigheid, die op kan treden, gelukkig is daar nu geen sprake van.

Je geeft al twee dagen aan, als je al wat kunt reageren, dat je geen drinken wil. Je houdt je lippen stijf op elkaar of schudt je hoofd heen en weer of draait je hoofd af. Heel duidelijk ook in deze fase heb je de regie in handen.

Vanmorgen vroeg ik of ik je mocht verzorgen. Je keek me aan, een blik van herkenning, en je glimlacht. Antwoorden met een adequaat antwoord lukt niet. Je geeft enorme pijn aan, als ik je hier wat voor wil geven, sla je het bijna uit mijn handen. Wat ik zie ik grote angst, je roept het ook uit van de angst. MACHTELOOS voel ik me… ik kan de angst niet wegnemen, alleen er voor je zijn.

De huisarts gebeld, deze kwam, je dochter gebeld, zij was er ook, en dan zie ik je 360 graden anders dan tijdens het verzorgen. De veiligheid voel je, nu je dochter bij je is. Niets is er meer te merken van de angst en van de pijn. En hoe lastig is het dan uitleggen aan derden wat ik vanmorgen bij je zag en voelde…en dat jij je dan niet kunt uitdrukken en mij niet begrijpt, maar ik ook jou niet begrijp…

En dan… stromen de tranen over mijn wangen als ik dat aan je dochter probeer uit te leggen… “Sorry”, mompel ik, “dit wil ik helemaal niet”, maar het overkomt me en er komt uit hoe ik me voel. Verdriet om dat ik je niet begrijp. Pijn, omdat ik je pijn ervaar. En onmacht, omdat ik je de veiligheid niet kan bieden. Maar ook voel ik me blij, omdat ik zie dat je dochter je dat wel kan bieden en je daar jezelf weer durft te zijn...

Palliatieve zorg, zo warm, dichtbij en intiem. Ik ben ook maar een mens en niet van steen...