Columnist Mirjam - 'Ik ben trots op onze hulpverleners. Zó knap hoe ze zich staande houden'

11 feb, 2021

Columnist en medisch journalist Mirjam is TROTS. Trots op alle zorgmedewerkers in deze roerige tijden. Ze schreef er deze column over en uitte het in een lied, speciaal voor alle hulpverleners.

'Hoe gaat het? Lekker aan de wandel?’ Ik loop met mijn vriendin in Schoorl en kom een bekende tegen. ‘Alles nog gezond bij jullie?’ Het is DE grote hamvraag tegenwoordig. ‘Ja joh’, zegt de dame. ‘Ik mankeer niets, hoor. En ik leef ook lekker op de oude voet door, ik laat me niet gek maken. Ik knuffel er nog op los, en je ziet, ik leef nog steeds.’ Ze strekt haar armen wijd uit en kijkt me triomfantelijk en opgewekt aan.

En inderdaad, ze leeft nog steeds. Ik werp een blik op mijn vriendin, ze staat rustig te luisteren naar ons gesprek. ‘Maar ben je niet bang dat je het virus oploopt, of een ander besmet?’, hoor ik mijzelf toch een tikkie belerend zeggen. ‘Angst is een slechte raadgever’, zegt ze luchtig, ‘en weet je: het zal allemaal wel loslopen, denk je niet?’

Ik denk van niet, maar er zijn overduidelijk nog steeds mensen die denken van wel. En als ik nog enige twijfel zou hebben, dan was die zojuist weggenomen door mijn vriendin die op de corona-afdeling werkt. Haar verhaal over de heftigheid en snelheid waarmee patiënten het leven kunnen verliezen, heb ik zojuist gehoord. Maar ook dat als je er doorheen komt, je na 6 maanden nog klachten kan houden als vermoeidheid, spierzwakte, slaapproblemen en concentratieverlies. En dat het niet alleen ouderen zijn, maar een groot percentage onder de 66 jaar is.

Ik pols het gezicht van mijn vriendin. ‘Hoe is dit voor jou?’, vraag ik, ‘zo’n gesprek van lap de regels aan je laars?’. ‘Lastig’, zegt ze. ‘Maar dit hoor en zie ik wel vaker.’ Ze klinkt moe. Ze komt net uit de nachtdienst en is nog niet helemaal fit. Ze heeft zelf corona opgelopen en haar hele gezin aangestoken.

Ik voel plaatsvervangende schaamte. Na de opmerkingen van die dame, maar vooral als ik denk aan de rellen van vorige week, waar een ziekenhuis werd aangevallen. Terwijl onze hulpverleners zich al bijna een jaar - met risico voor eigen gezondheid - uit de naad werken in zweterige, plakkerige corona-outfits.

Ik ben trots op ze. Zo knap hoe ze zich staande houden. Maar voor hoelang? Ik kan mij voorstellen dat ze tegenwoordig steeds vaker zullen denken: 'De zorg, het is een roeping... maar ik wou dat ik niet geroepen was.'

Ik schreef een lied voor alle medewerkers in het Dijklander ziekenhuis, maar ook voor alle andere hulpverleners. Trots: hier te beluisteren.

Dit is Mirjam:

Hallo allemaal! Mijn naam is Mirjam Kaijer, oud-verpleegkundige en momenteel werk ik al jaren als columnist en medisch journalist voor de landelijke dagbladen. Ook geef ik al heel wat jaren communicatie trainingen in de gezondheidszorg, waarbij we de boodschap zingen in plaats van de traditionele flap-over te gebruiken. Ik ga de komende maanden artikelen of podcasts plaatsen waarvan ik denk dat het voor jullie doelgroep interessant kan zijn. Ik hoop jullie op deze manier te inspireren en te motiveren, vooral in deze roerige tijden. Vanwege dat laatste start ik heel bewust met een column. Het heet: TROTS. Want dat zijn we op jullie! Ook schreef ik er een lied bij dat je kunt beluisteren.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!