Blogger Maaike: 'Ik sta met mijn mond vol tanden, verbaasd dat hij dát juist dan wel weer weet!'

Laten we vooropstellen dat mijn vader een enorme verzamelaar is! Hij was altijd superhandig, wist alles te maken en kon daarom dus ook altijd alles gebruiken. De zolder en het schuurtje in de tuin, zijn één grote opslagplaats voor al die spullen waar hij nog geen afstand van wil doen. Het heeft mijn moeder vroeger met regelmaat tot wanhoop gedreven, als hij weer eens thuiskwam met spullen die hij op straat vond of uit een container viste.

Nog steeds kan hij alles gebruiken en wil hij vrijwel nergens afstand van doen. Handig is hij echter door zijn dementie helaas niet meer. Zijn hoofd laat hem steeds meer in de steek. Zo dacht hij van de week dat ik hem een stofjas liet passen, terwijl ik meerdere malen benoemde dat het een nieuw overhemd was. Toch zijn er dan nog momenten waarop hij me doet verbazen…

Van de week vond ik in mijn schuur een (bij gebrek aan een beter woord) dopje. Ik had geen idee waar het van was en heb er meerdere dagen mijn hoofd over gebroken. Weggooien durfde ik ook niet, want wat als ik er dan achter kwam dat dit dopje een belangrijke functie had?! Uiteindelijk wist mijn man mij te vertellen, dat het dopje van de onderkant van een badmintonracket kwam. Mysterie opgelost!

Het dopje lag nog in de schuur, de dag dat mijn vader op bezoek kwam. Hij komt ermee aan lopen en vraagt me of ik weet waar het van is. Net voordat ik antwoord kan geven, zegt hij triomfantelijk: 'Van een badmintonracket!' Ik sta met mijn mond vol tanden, verbaasd dat hij dát juist dan wel weer weet! Iets waar ik meerdere dagen over heb lopen piekeren…

Maaike ?