Ambulanceverpleegkundige John - Eerste gedachte: 'Hoe is mevrouw op bed gekomen?'

Met mijn collega maak ik een plan van aanpak. Overdracht door huisarts. Tegelijkertijd sluit mijn collega de patiënt alvast aan. Na de overdracht, tweemaal perifere intraveneuze toegang en A1 naar het ziekenhuis waar de huisarts waarschijnlijk al mee gebeld heeft.

Ter plaatse nemen we meteen de brancard, monitor en spoedtas mee. De echtgenoot ontvangt ons aan de deur en wijst ons de weg naar de slaapkamer. De huisarts met assistente is in de slaapkamer. Ik zie mevrouw op bed liggen, normaal ademend en normaal van kleur. Eerste gedachte: 'Hoe is mevrouw op bed gekomen? Heeft ze zelf iets aan voelen komen?' 

Zoals afgesproken gaat mijn collega mevrouw aansluiten. De huisarts geeft mij de overdracht. Mevrouw 2 uur geleden nog gezien in haar goede doen. Dat wil zeggen: bezig met de normale bezigheden, ontbijten, krant lezen, et cetera. Echtgenoot is boodschappen gaan doen en treft mevrouw bij thuiskomst op bed aan in een toestand van verminderd bewustzijn. Daarop is de huisarts gebeld.

De huisarts vervolgt: A vrij, slikreflex intact. B Sat 98, normale ademhalings freq en diepte normaal. In de C rr 145/70 Irregulair hartritme freq 78 min. bekend met atriumfibrilleren. Normaal van kleur. Transpireert niet. Geen tekenen van bloedverlies. In de D: Gluc 7.4 In de E3M5V3 (de EMV score is een standaard beoordeling van de bewustzijnstoestand). De pupillen zijn normaal van vorm en grootte en licht reactief. E: Lichaamstemperatuur 36,7.

Wat verder opvalt is dat de linker lichaamshelft mogelijk wat achterblijft. De voorgeschiedenis vermeldt gebruik van bloedverdunners in verband met een onregelmatige hartslag en een bètablokker (verlaagt de hartslag). Verder is er in het verleden sprake geweest van een TIA en alcoholabusus.

Ik bedank de huisarts voor de overdracht. Mijn eigen onderzoek nu is beperkt. Echter doe ik wel een snelle ABCD recheck, terwijl mijn collega doende is om de brancard op de juiste plek te krijgen.

A: Vrij

B: Ongewijzigd

C: Ongewijzigd, inderdaad Atrium fibrilleren op de monitor. Freq rond de 70. RR 145/75.

D: Reageert met dubbele tong op aanspreken. Op verzoek kan mevrouw het rechterbeen optrekken. Ook links, al lijkt dat moeizamer te gaan. Ook bij een prikkel onder de voet reageert links beduidend minder. De linkerarm optillen lukt wel, maar zakt net zo snel terug als rechts.

Na dit korte neurologische onderzoek doet mevrouw de ogen ook weer dicht en constateer ik dat de wimperreflex afwezig is. Het bewustzijn is ontegenzeggelijk gedaald. Het korte onderzoek in de D is om te zien of er tussen het onderzoek van de huisarts en na onze komst een verandering in het beeld is ontstaan. De huisarts bevestigt dat het beeld niet beter, maar ook zeker niet slechter is geworden. 

Toch kan ik dit beeld zo niet goed duiden. De bloeddruk en hartfrequentie zijn normaal. Bij een herseninfarct of bloeding verwacht je een hogere bloeddruk en hartfrequentie. Dit kan wel enigszins gedempt worden met medicatiegebruik. De reacties op het neurologisch onderzoek vind ik ook minder goed passen.

Ik besluit het toch te vragen, gezien de voorgeschiedenis. Eerst aan de echtgenoot; of er tekenen zijn dat er nu sprake is van alcoholgebruik. Deze geeft aan dat hij niets vreemds heeft opgemerkt. Wel was er een emotioneel telefoontje geweest die ochtend. 'Mevrouw, heeft u alcohol gedronken?' De ogen gaan langzaam open. Met dubbele tong ontkent ze dit. Ook ruik ik geen alcoholgeur door het mondkapje. Oké, dan moet ik toch uitgaan van een neurologisch beeld. Ik kan natuurlijk niet in het hoofd kijken. Nadat twee infuusnaalden geplaatst zijn, gaan we met spoed naar ziekenhuis.

Doordat we het protocol volgen, meld ik mevrouw aan bij de SEH-arts. Aankomend op de SEH, gaan we rechtstreeks naar de CT-scan. Daar draag ik over aan de verpleegkundige en arts van de SEH. Ik adviseer ook nog, wellicht tegen beter weten in, om een alcoholspiegel af te nemen. De CT-scan laat geen afwijkingen zien. Geen bloeding, geen vroege aanwijzingen voor een herseninfarct. De alcoholspiegel wordt ingezet.

Deze blijkt boven de 3 mmol/l te zijn. Een waarde die wijst op een sterk verhoogde alcoholconsumptie. Dit verklaart het beeld en de gemeten parameters. De patiënte wordt opgenomen met een alcoholintoxicatie.

Geregeld zie ik in de praktijk valpartijen bij ouderen, waarbij alcohol een rol speelt. Ik heb er geen oordeel over. Zie het als een zorgelijke ontwikkeling in de maatschappij waarbij eenzaamheid, ontbreken van zingeving en weinig sociale contacten vaak medeoorzaak zijn. De noodzakelijke huidige maatregelen kunnen hierop een versterkend effect hebben. Juist ook achter de mooie voordeuren en meer dan gemiddelde woonhuizen komen deze zorgen voor. Want ook daar is eenzaamheid, al lijkt deze enigszins gecamoufleerd.

Verklaring EMV score: schaal van bewustzijn van helder tot bewusteloos, weergegeven in cijfer.

Score:

E 4 = opent ogen spontaan

E 3 = open ogen op aanspreken

E 2 = opent ogen op pijnprikkel

E 1 = opent ogen niet

M: Motorische respons

M 6= voert eenvoudige opdracht uit

M 5= lokaliseert een pijnprikkel

M 4= normale flexie op pijnprikkel

M 3= abnormaal buigen op pijnprikkel

M 2= strekken (extensie) op pijnprikkel

M 1= geen reactie op pijnprikkel

Verbale reactie: 

V5= georiënteerd in plaats, tijd en persoon

V4= conversatie mogelijk, doch verward

V3= spreekt, maar geen conversatie mogelijk

V2= geen verbale reactie/kreunen

V1= geen reactie mogelijk, bijvoorbeeld bij geïntubeerde patient

Tot zover. Wil je alles lezen over het werk in de ambulancezorg? Volg me dan op Facebook (Ambulanceverpleegkundige in praktijk) en mis niets.