Ambulanceverpleegkundige John - 'De thuiszorg vertelt dat het echtpaar op korte termijn opgenomen wordt: de thuissituatie is verre van ideaal'

Elke hulpvraag is weer anders. Altijd uniek in de context. Er komt een melding van de thuiszorg. De thuiszorg geeft een aantal keer per dag zorg bij een hoogbejaard echtpaar. Ze treffen meneer rillend en enigszins cyanotisch aan in zijn stoel. De echtgenote van meneer is bedlegerig. Daarop is er 112 gebeld.

Ter plaatse bij de woning staat de auto van de thuiszorg er nog: ze zijn gebleven. We gaan naar binnen. De thuiszorg is doende om mevrouw die bedlegerig is te verzorgen. Meneer zit op de bedrand en ik zie dat hij rilt. Van cyanose is nu geen sprake.

De PAT is in orde. Meneer heeft een iets verhoogde ademarbeid en is normaal van kleur. Op de vraag wat wij voor hem kunnen doen krijg ik geen direct antwoord. Meneer heeft eerder een CVA gehad.

We beginnen om meneer medisch in kaart te brengen:

• A: is vrij. Hij opent zijn mond op verzoek. Er zijn geen tekenen van een tongbeet.
• B: ademfrequentie is 24 per minuut. Het is iets verhoogd, maar binnen de norm en regelmatig. Bij auscultatie is er beiderzijds normaal ademgeruis. Geen rhonchi en geen crepitaties. Geen gestuwde halsvenen. Trachea in midline. Geen gebruik van hulpademhalingsspieren.
• Hoesten: /
• C: is de radialis pols irregulair. De scope laat sinusritme zien met eerstegraads av-blok en ook episodes van atriumfibrilleren met een ventrikelfrequentie van 100. Het ECG laat geen ST-segment afwijkingen zien. De RR bedraagt 159/64 mm. De huid laat een normaal aspect zien. Geen buikpijn. Geen pijn op de borst.
• D: er is een pre-existente spraakstoornis ten gevolge van een eerder doorgemaakt CVA. Meneer kan alleen korte antwoorden geven. Ik heb de indruk dat hij de vragen wel begrijpt. De pupillen zijn gelijk en beide reageren op licht. De glucose bedraagt 7,4 mmol/l niet nuchter.
• FAST-test: behoudens bestaand beeld. Geen bijzonderheden.
• De motoriek: lopen gaat moeizaam. Oplettend naar de symmetrie en kracht van links en rechts. Geen recent trauma capitis. Geen hoofdpijn.
• E: Temperatuur 38,9 graden, zowel in linker- als in rechteroor.
• Nausea: /
• Vomeren: /
• Klam: /
• Het rillen en trillen is langzaam afgenomen.
• In de AMPLE zijn geen bijzonderheden. Meneer gebruikt clopidogrel (antistollingsmedicijn).

Ik concludeer dat de temperatuurstijging de oorzaak van het rillen is (koude rilling). Waar de focus nu voor mij ligt om te bedenken waar het vandaan komt. Meneer is niet recent ziek geweest. Geen aanwijzingen voor COVID-19. Ook bekijk ik nog even beide benen. Geen vocht en er zijn geen tekenen van erysipelas (ontsteking, wondroos). Er zijn geen problemen met vaak en/of pijnlijke mictie. De longen waren schoon. Er zijn geen andere pijnklachten.

Concluderend: koude rilling bij temperatuurstijging, zonder evidente pijnklachten of aanwijzingen voor een infectiefocus. Waarschijnlijk op basis van virale infectie heeft meneer koorts. Geen reden nu voor klinische interventie.

We stellen meneer gerust. Hij neemt 1000 mg paracetamol van zichzelf in. Formeel staat het geven van paracetamol niet beschreven in het landelijk protocol ambulancezorg (LPA) bij koorts maar wel bij pijnstilling. Echter als thuis al paracetamol wordt gebruikt, is er geen contra-indicatie om eigen medicatie niet te laten innemen.

Gezien de hoge leeftijd van meneer en de zorgelijke thuissituatie overleg ik met de eigen huisarts. Deze gaat morgen langs bij het echtpaar en spreekt af om voor de zekerheid een coronatest en een urinesediment te doen. De thuiszorg vertelt dat het echtpaar op korte termijn opgenomen wordt: de thuissituatie is verre van ideaal. Zij leggen meneer nu ook in bed.

Ik laat de gegevens achter op een EHGV-kaart (EHGV= Eerste Hulp Geen Vervoer) en maak een verslag van de inzet. Het valt altijd op dat - als er symptomen optreden van ziekte - het effect daarvan op ouderen meteen groot is. In dit verhaal zag je meteen dat de mobiliteit afnam. 

De thuiszorg verontschuldigt zich. Ze hadden de situatie ernstiger ingeschat. Ik zeg dat het niet nodig is. We hebben nu een goed uitgangsbeeld en kunnen verder de conditie blijven monitoren. Dat is het belangrijkste. En ja, ik heb een enorm respect voor de thuiszorg. Ze doen dag in en dag uit zwaar werk, maar altijd met zoveel passie en inzet.

Een oprecht compliment waardig. Hetgeen ze dan ook van mij krijgen.