'Zie de mens, de hele mens!'

12 apr, 2024

Voor verpleegkundige Eva is het duidelijk: ‘het luisteren, maar vooral ook horen wat er in iemand omgaat’ is het mooiste van haar vak. Door de tijd te nemen voor haar patiënt en het voeren van gesprekken over het verdriet en de rouw van haar cliënt, laat Eva opnieuw zien hoe belangrijk het is om er te zijn voor haar cliënten.

'Zal het gemist ooit minder worden?'

In mijn ooghoek zie ik dat ze wat onrustig aan haar broek frunnikt. Terwijl ik haar voeding, die over het infuus via haar bloedbaan naar binnen zal lopen, aan de paal hang. Twee tellen geleden hadden we het nog over het weer en hoe we de behoefte hebben aan het zonnetje. Nu lijken haar gedachten heel ergens anders te zijn.

‘Zal het gemis ooit minder worden?’, vraagt ze terwijl haar ogen gevuld zijn met tranen. Een aantal weken geleden verloor ze haar vader. Haar steun en toeverlaat, altijd, maar helemaal in haar ziekte proces. Door een hartstilstand kon ze geen afscheid nemen en dat doet haar iedere dag nog pijn. Ik neem even de tijd en ga naast haar op de bank zitten.

We praten samen over liefde, gemis, geluk, pijn en verdriet. Hoe rouw en liefde zo onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Over hoe rauw de rouw is. ‘Dus eigenlijk is iemand missen ook heel bijzonder? Het laat zien hoeveel liefde er was en is’, zegt ze. ‘Mooie gedachte’, knik ik instemmend.

‘Niemand kan ik mijn rouw uitleggen. Daarom praat ik er niet over’, zegt ze. ‘Helpt het als mensen weten hoe het werkt?’, vraag ik. Ze kijkt naar het plafond en neemt de tijd om over deze vraag na te denken. ‘Nee, ik snap het zelf al niet en vandaag is het weer anders dan morgen’, zucht ze. ‘Echt begrijpen kunnen we het niet, maar luisteren wel’, zeg ik als ik mijn hand op haar knie leg.

Ze begint nog meer te vertellen, een waterval aan emoties en woorden vinden een weg naar buiten. Tot het stil wordt en de vermoeidheid zichtbaar toe slaat. ‘Dank je wel, erover praten met iemand die luistert, lucht op’, fluistert ze, terwijl er met het optrekken van haar mondhoek nog een traan over haar wang rolt.

‘Jij bedankt voor het delen’, zeg ik haar.

En dat meen ik, misschien is het wel het mooiste stuk van mijn vak. Het luisteren maar vooral ook horen naar wat er in iemand omgaat. Een kijkje nemen in de belevingswereld van de ander. Waarom doet iemand wat hij doet, voelt iemand zoals hij voelt, kiest hij wat hij kiest of zegt hij wat hij zegt. Zie de mens, de hele mens!

Dit is Eva:

Mijn naam is Eva, verpleegkundige, ondertussen ruim tien jaar werkzaam in de zorg. Toen ik als 16-jarig meisje in de ouderenzorg begon, ben ik ook begonnen met schrijven. Dit deed ik vooral om alle heftige gebeurtenissen een plekje te geven. Sinds een jaartje of twee ben ik deze verhalen ook gaan delen op een pagina, genaamd: ‘De wereld door de ogen van een zuster’. Ik ben werkzaam op de PG en in de specialistische thuiszorg. Door deze combi is mijn werk dan ook heel afwisselend en kom ik de meest uiteenlopende situaties tegen. Deze deel ik graag met jullie!

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!