'Ik denk echt dat jij zijn engel was... Voor mij ben jij die in ieder geval’

eva-engel

Verpleegkundige Eva kreeg, nadat ze in korte tijd voor de derde keer werd opgeroepen, met een verdrietige situatie te maken. Ze deelt vandaag het mooie verhaal van de man die zijn einde naderde, maar nog wel iets heel bijzonders wist uit te brengen... 

Net een uurtje lag ik weer in bed toen de telefoon ging. Geef hem maar een extra medicatie bolus via de pomp en dan kom ik eraan, vertel ik zijn dochter. Nog half slapend hijs ik mezelf in mijn kleren en stap ik in de auto. Muziek aan, raam open en alvast klinisch redenerend, bereid ik me voor op wat ik kan aantreffen. De derde keer in zo’n korte tijd en met zoveel medicatie is niet zomaar wat...

Via de achterdeur stap ik binnen. Door de intensieve lange dagen ben ik ondertussen kind aan huis. Zijn dochter kijkt mijn hulpeloos aan, en zegt: ‘Och, wat ben ik blij dat je er bent!’

Naast het bed kijk ik of er onrust is of eerder pijn. Soms heel duidelijk en soms een van de moeilijkste dingen om in te schatten. Zo ook nu. Hij is - zoals wij dat noemen - oncomfortabel, maar wat is de oorzaak?

Voorzichtig pak ik zijn hand en kniel ik naast zijn bed neer. Hij opent zijn ogen en kijkt mij verdwaasd aan. Zijn mondhoek trekt iets op en er ontstaat een glimlach. Zijn dochter is stilletjes achter mij komen staan en leunt met haar armen op mijn schouder. Even blijven wij hem bekijken, terwijl hij zo nu en dan wegzakt. ‘Net was hij zó onrustig; hoe kan dat nou?’, zegt zijn dochter. Het is alsof ze zich schaamt dat ze mij uit bed heeft gebeld.

Hij knijpt zachtjes in mijn hand en zoekt nogmaals mijn gezicht. Hij probeert iets te fluisteren, maar er komt weinig uit. Hij brengt moeizaam en schokkend zijn hand naar mijn gezicht. Ineens zegt hij zacht, maar heel duidelijk en met alle kracht die hij nog in zijn lijf heeft: ‘Engel, kom je mij halen?’

Zijn dochter hoor ik achter mij hard snikken. Ik antwoord: 'Ik kom je niet halen, maar ik kom je wel vertellen dat je de rust verdient. Dat je mag gaan, dat het goed is.' Hij trekt zijn mondhoek weer op en laat zachtjes zijn hand terug in bed zakken. ‘Engel', zegt hij nogmaals.

De rust die ontstaat in de kamer waar tot voor kort zoveel onrust bij vader en dochter aanwezig was, is heel prettig. Kom maar bij hem zitten, sein ik naar haar. Aan tafel vul ik wat papieren in voordat ik mijn weg naar huis weer ga vervolgen.

‘Zuster, hij is er niet meer!’, roept zijn dochter ineens vanuit de stilte. Naast het bed staan we stilzwijgend naar hem te kijken. Er hangt zo’n rust om hem heen. ‘Eva, ik denk echt dat jij zijn engel was... Voor mij ben jij die in ieder geval.' Ik bloos en hou haar nog even stevig vast. Ik kijk naar zijn gezicht. Het lijkt alsof een glimlach nog steeds zijn gezicht siert... 

Eva-blogger

Dit is Eva:

Mijn naam is Eva, verpleegkundige, ondertussen ruim tien jaar werkzaam in de zorg. Toen ik als 16-jarig meisje in de ouderenzorg begon, ben ik ook begonnen met schrijven. Dit deed ik vooral om alle heftige gebeurtenissen een plekje te geven. Sinds een jaartje of twee ben ik deze verhalen ook gaan delen op een pagina, genaamd: ‘De wereld door de ogen van een zuster’. Ik ben werkzaam op de PG en in de specialistische thuiszorg. Door deze combi is mijn werk dan ook heel afwisselend en kom ik de meest uiteenlopende situaties tegen. Deze deel ik graag met jullie!

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar! 

You have already unliked it!